در فراز و نشیب های زندگی رمز آلود و پیچیده امروز، زیاد می شنویم و می بینیم پدیده های ناخوشایندی را که نام اظطراب، فشارهای روانی و افسردگی بر روی آنها نهاده اند و در هر کوی و برزن و محفل بزرگ و کوچک شکوه های فراوانی از آنها به گوش می رسد.

چرا عرف جامعه ی ما چنین است که اگر بر روی تابلوی بزرگی مثلا عبارت ((بیمارستان یا کتابخانه حضرت آیت الله ا…)) را یخوانند، آن را طبیعی تلقی می کنند ولی اگر بر روی همان تابلو مثلا عبارت ((مجتمع سینمایی وابسته به حوزه علمیه ی…)) را بخوانند، زبان به طنز می گشایند؟

برخی سریال های این شبکه های ماهواره ای سگ را جایگزین دوست خوب و حتی بهترین دوست انسان نشان می دهد و به بیننده هایش القا می کند که اگر انسانی برای درد دل پیدا نکردید به سراغ یک سگ بروید!