به گزارش نافع، به نقل از زنگ اول، مثل توماس ادیسون با 2500 اختراع از جمله لامپ الکتریکی و یا گراهام بل مخترع تلفن و البته بسیاری دیگر از انسان های زحمتکش و فداکاری که بعضا جان خود را در راه کشف یا اختراع خود دادند.

کشف یا اختراع هر یک از این انسان های فداکار و مبتکر، تحولی عمیق در زندگی انسان ها به وجود آورده است، در طول تاریخ کاشفان و مخترعان گمنام و فروتنی بوده اند که نامشان در تاریخ ثبت نشده و ممکن است کشف آنها کم ارزش به نظر بیاید اما اگر موضوع را در ظرف زمان در نظر بگیریم و هزاران سال به عقب بر گردیم، خواهیم دید که کشف یا اخترع آنها در زمان خود کمتر از اختراعات یا اکتشافات معروف تاریخ نیست.
کمی از انسانهای اولیه دور شویم، بر می گردیم به زمان حال و می آییم به مدرسه ابتدایی صادقیه همدان و پای صحبت سید ایلیا و سید ارشیا حسینی برادران دوقلوی ممتاز می نشینیم که از چهار سالگی مخترع شدن را تجربه کرده اند.

خودتان را معرفی کنید، چند سال دارید و کلاس چندم هستید؟

ایلیا و ارشیا حسینی هستیم کلاس چهارم دبستان و هر دو یازده ساله هستیم.

در مورد اختراعات خود توضیح دهید و اینکه تاکنون چند اختراع داشته اید؟

ایلیا: دستگاه ذخیره کننده برق به وسیله دینام دوچرخه، ماشین کنترلی برای افراد معلول، دستگاه گردش خون برای نمایش کارکرد قلب و ربات موشی حس گر و... از جمله اختراعاتی است که داشته ایم.
ارشیا: اگر بخواهیم حساب کنیم روی هم رفته تا الان 30 اختراع داشته ایم.

از چه سنی مخترع شدید؟

ایلیا: فکر می کنم از سن هفت سالگی با اسباب بازی هایمان درل دستی درست کردیم.
ارشیا با لبخند: البته خرابکاری کردیم، اگر مادرمان کنارمان نبود قطعا برق ما را گرفته بود.

اختراع شما ثبت شده است؟

ایلیا با ناراحتی: همین ثبت نشدن، همین تحویل نگرفتن ما را آزار می دهد، واقعا جوابی هم برای آن پیدا نکرده ایم.
ارشیا: تاکنون چندین بار به مراکز آینده سازان مراجعه کرده ایم اما می گویند سن شما کم است و فعلا تا ثبت شدن آثارتان زمان لازم است، چندین بار هم در جشنواره جابر شرکت کرده ایم اما دریغ از حتی یک تشکر خشک و خالی.

چه صحبتی با مسئولان دارید؟

ایلیا: از مسئولان و به ویژه مسئولان آموزش و پرورش می خواهم دانش آموزان مخترع را حتی در سنین پایین و حتی در صورت به درد نخور بودن اختراعاشان حمایت کنند.
ارشیا: از آنها می خواهم حداقل کلاس های آموزشی را برای مخترعان دانش آموز که نوپا هستند برپا کنند تا بتوانند استعدادهای خود را شکوفا کنند نه اینکه با یک همایش سالانه ایده های دانش آموزان را سر هم کنند.

آرزو دارید وقتی بزرگ شدید چه اختراعی داشته باشید؟

ایلیا: دوست دارم ماشین زمان را طراحی کنم، ماشینی که هم به آینده و هم به گذشته انسان ها می رود البته شاید به دور از واقعیت باشد ولی در کل آرزو دارم جراح قلب شوم و به همنوعانم خدمت کنم.
ارشیا: من به مهندسی برق علاقه دارم و دوست دارم در آینده یکی از اختراعاتم ماشین پرنده باشد که دیگر در پشت ترافیک نباشیم.

به عنوان یک مخترع کوچک چه صحبتی با هم سن و سالان خود دارید؟

ایلیا: از تمامی دانش آموزان می خواهم که در هر زمینه ای که استعداد  و توانایی دارند فعالیت کنند و امید داشته باشند که تلاش و کوشش آن ها روزی به نتیجه خواهد رسید.
ارشیا: از هم سن و سالان خودم می خواهم که پشتکار داشته باشند حتی اگه چندین بار هم خرابکاری کردند اما استعدادهایشان را در هر کاری دنبال کنند و همیشه برای پیشرفت و سربلندی سرزمین خود در جهان تلاش کنند.

در ادامه با خانم پیری مدیر این مدرسه نیز هم صحبت شدیم، ایشان ایلیا و ارشیا را جزء شاگردان ممتاز و با اخلاق مدرسه دانست و گفت: ایلیا و ارشیا هر سال با معدل خوبی قبول می شوند و بسیار دانش آموزان مودب، نمونه و آرامی هستند.
خانم پیری خلاقیت و توانمندی را از دیگر ویژگی های این دو دانش آموز عنوان کرد و افزود: بارها طرح های ایلیا و ارشیا را برای جشنواره جابربن حیان فرستاده ایم اما متأسفانه رتبه ای را کسب نکرده اند، نمی دانم ملاک انتخاب داوران چگونه است.
مدیر مدرسه صادقیه در ادامه خواستار حمایت مسئولان از دانش آموزان خلاق و کم سن مدرسه شد و تصریح کرد: نیاز است خانواده ها هم توانمندی های فرزندانشان را جدی گرفته و آنها را مورد حمایت قرار دهند تا دانش آموزان بهتر بتوانند تحقیقات علمی خود را دنبال کنند.