به گزارش نافع به نقل از رودآور، چندی پیش خبری با عنوان؛ فعالیت معدن در روستای کهنوش مخالف نص صریح قانون است/رئیس محیط زیست تویسرکان:هرگونه فعالیت معدن در روستای کهنوش غیرقانونی است، در سایت خبری تحلیلیرودآور قرار داده شد و اکنون با توجه به پیگیری های یکی از اهالی روستا اعتراضات نسبت به تخریب طبیعت صخره ای روستای کهنوش همچنان ادامه دارد.

امید است مسئولان ذی ربط صدای کهنوشی ها را بشنوند و تا فرصت را از دست نداده اند از تخریب طبیعت زیبای کهنوش جلوگیری کنند.

بنا به گزارش رودآور، اعتراضات کهنوشی ها حتی به برج میلاد نیز کشیده شد به گونه ای که حتی خبرگزاری ایسنا این اعتراضات را پوشش خبری داد.

پوریا گل محمدی شاعر و نویسنده کهنوشی در مراسم شعر خوانی خود در برج میلاد تهران – ششمین برج بلند مخابراتی جهان- به نابودی طبیعت صخره ای کهنوش اعتراض کرد با حمایت مجری برنامه و دیگر شاعران همراه بود. 

در چهارمین نشست از سلسله نشست‌های «یک فنجان شعر» که در برج میلاد تهران برگزار شد،علیرضا بهرامی شاعر و خبرنگار که اجرای برنامه را به عهده داشت، پس از دعوت از پوریا گل محمدی برای شعر خوانی، گفت: اگر هر روستای یک پوریا گل محمدی داشت، هیچ روستایی در ایران از بین نمی رفت. رفته اند روستای کهنوش و سنگ ها و محیط زیست را دارند از بین می برند،پوریا یک وبلاگ راه انداخته و از همه ظرفیت ها و رسانه و دوستان و فامیل ها برای دفاع از روستا و مردم و محیط زیست آنجا دارد کمک می گیرد. به شکلی عالی دارد از محیط زیست و روستایشان دفاع می کند که ضمن حمایت از تلاش او برایش آرزوی موفقیت می کنیم.

خبرگزاری ایسنا (دانشجویان ایران) در بخشی از گزارش خود از مراسم شعر خوانی در برج میلاد با اشاره به کهنوش،  آورده است:« پوریا گل‌محمدی قبل از شعر خواندن، پس از ردوبدل شدن گفت‌وگویی با علیرضا بهرامی درباره نوشته‌های اخیرش در فضای مجازی در اعتراض به تخریب محیط زیست، گفت: این روزها توجهم به داشته‌های روستای خودمان کهنوش، جلب شده و از این موقعیت سوءاستفاده می‌کنم تا در شب شعر طنزی که اتفاقا در روز روستا برگزار می‌شود، درباره این روستای زیبا و شگفت‌انگیز صحبت کنم، که خودم هم دیر متوجه این زیبایی شدم. کهنوش در شهرستان تویسرکان در استان همدان در یک بن‌بست کوهستانی (الوند) قرار گرفته که دارای چشمه و صخره‌های متعددی است. صخره‌هایی که ۶۵ میلیون سال عمر دارند و بعضا آب و باد آن‌ها را چنان تراش داده که به اشکال شگفت‌انگیزی درآمده‌اند. دیدن این مناظر باعث شد تا در اینترنت دست به جست‌وجو بزنم و در کمال تعجب دیدم که یک سنگ‌ معمولی را در بحرین به‌عنوان سنگی شگفت‌انگیز معرفی کرده‌اند و گردشگران غربی نیز به نظاره‌اش ایستاده‌اند. جای تاسف این‌جاست که بخش مهمی از صخره‌های روستای کهنوش که بسیار جالب توجه‌تر از آن سنگ‌های بحرین است تخریب شده و کسی به این جاذبه جغرافیایی اهمیت نداده است.»