به گزارش نافع به نقل از رودآور، وحید الوندی در یادداشتی نوشت؛

امر به معروف نردبان ترقی جامعه 

مهمترین هدف در فریضه امربه معروف و نهی از منکر اصل خیرخواهی و نشان دادن راه صحیح و درست به همه افرادی است که در جامعه با آنها همزیستی داریم. 

در حقیقت امر به معروف و نهی از منکر در بیانی روان و ساده تلاش برای دور کردن همنوعان خود از آسیب ها، زیان ها و خسارت های فرهنگی، اجتماعی، معنوی، اقتصادی و همه شئون زندگی و دعوت مشفقانه آنها به سوی خوبیها، آرامش و راههای سازنده است. 
در این میان اگر عمل به این فریضه با نیتی غیر از قرار گرفتن جامعه در مسیر رشد و بالندگی و خشنودی خداوند متعال مورد نظر قرار گیرد بی شک آسیب های جبران ناپذیری را به دنبال دارد که جامعه را هرگز به سوی اصلاح و سامان رهنمون نمی شود. 
اگر فریضه امر به معروف و نهی از منکر از روی غرض ورزی های شخصی انتقام جویی های فردی منفعت طلبی های زیاده خواهانه و هر علت دیگری غیر از نگاه مشفقانه و ترقی خواهانه در مورد جامعه صورت گیرد گرچه ظاهری دینی و ارزشی دارد اما بی شک به دلیل عدم برخورداری از ماهیت و انگیزه صحیح و سازنده نمی تواند موثر و مفید واقع شود و ممکن است خسارت های روحی- روانی فرهنگی و اجتماعی را برای جامعه نیز ایجاد کند. 
امروزه وقتی سخن از لزوم اجرای فریضه امر به معروف و نهی از منکر در محافل مختلف به میان می آید بیشتر اذهان به سمت و سوی رعایت اصل حجاب و عفاف جلب می شود در حالی که عمل به امر به معروف و نهی از منکر گرچه در این بخش نیز لازم و ضروری است اما تنها در این مورد منحصر نمی شود. 
بسیاری از افراد جامعه در طول زندگی روزمره خود بارها و بارها به اجرای اصل امر به معروف و نهی از منکر می پردازند اما متوجه آن نیستند و نسبت به لفظ امربه معروف و نهی از منکر احساس غریبگی و بیگانگی می کنند. 
وقتی ما فردی را برای انتخاب رشته صحیح در دانشگاه راهنمایی می کنیم وقتی به دنبال گسترش ورزش و روحیه شور و نشاط در جامعه هستیم وقتی به دوستانمان در مورد فعالیت های اقتصادی مشاوره می دهیم وقتی تجربیات خود را در زمینه های مختلف در اختیار دیگران می گذاریم وقتی حقوق دیگر افراد جامعه را به رسمیت می شاناسیم در حقیقت به اصل امر به معروف و نهی از منکر پرداخته ایم. 
امر به معروف و نهی از منکر یک اصل و مفهوم بنیادی به شمار می رود که همه شئونات و بخش های زندگی را در برمی گیرد و تنها منحصر به یک بخش و مساله خاص نیست اما گاهی برخی منکرات به دلیل ظهور بیش از حد در جامعه حساسیت افکار عمومی را بیشتر به خود جلب می کنند و ابراز عقاید و سخنان حول محور آن موضوع بیشتر نمایان می شود. 
هدف در اجرای دقیق به این تکلیف الهی هرگز با خودنمایی برتری جویی و تخریب شخصیت دیگران همخوانی ندارد بلکه نکته مهم در این میان این است که یک معضل و مشکل و رفتار ناصحیح و غیر سازنده در میان افراد و جامعه با مسالمت آمیز ترین و ساده ترین روش برطرف شود و مسیر برای توسعه و بالندگی افرد و اجتماع بیش از پیش فراهم شود نه آنکه در شیپور اختلاف تنش زایی و تبعیض قائل شدن میان اقشار مختلف مردم بدمد. 
امربه معروف و نهی از منکر هم همانند بسیاری از پدیده های ریشه دار دینی، فرهنگی و اجتماعی از شرایط، آداب و شیوه های اصولی و روشنی برخوردار است که عامل به این فریضه الهی باید به خوبی آنها را بشناسد و با دانش و بینش صحیح اقدام به اجرای آن کند. 
در حقیقت با عمل به این اصل محوری و آموزه مترقی دینی باید به دنبال حل معضلات و برطرف ساختن موانع در مسیر رشد و تعالی فرد و اجتماع باشیم نه آنکه نقاط ضعف و مشکلات دیگران را به رخشان بکشیم و با جنجال عیوب افرا د را در نظر دیگران برجسته کنیم که بی شک اگر امر به معروف و نهی از منکر با این نیت انجام شود کاملاً مخالف با مبانی دینی و اخلاقی محسوب می شود. 
در این میان ذکر این نکته ظریف ضروری است که در هنگامی که انجام برخی منکرات به صورت علنی و قبح شکن و به طور سازمان یافته هدایت می شوند بی شک حاکمیت وظیفه دارد با استفاده از قوانین کشور با عاملان آنها برخورد کرده و امنیت عمومی را برای سایر افراد جامعه فراهم کند و از زمینه سازی برای انحطاط و سقوط جامعه جلوگیری نماید.

انتهای پیام/ر.ح