به گزارش نافع، ای شهید گمنام! بی ادعایی! آخر صفایی! مانند حیدر بی نظیری، یک سفر در کوچه پس کوچه های کرب و بلا با ما پر بکش، کاش برگردند یک روز آن مردان خاکی پوش.

این شهید گمنام! تو مگر از کجا آمده ای که بوی عطر گل نرگس می دادی و وقتی رسیدی، هر اشک مثل زهرا می چکید، تو مگر کجا بودی که دوباره زائرت شده ام و دلم را به شوق تو به آسمان گشوده ام.

بگذار برای اینها بمیریم، برای آنها که به همین سادگی می میرند، سبد سبد گل نثار خون پاکتان که وجودمان را ذره ذره عطرآگین کردید با وجود پاک و زلالتان...

اینان دل باخته های حقیقی و سرباخته هایند، اینان مردانی هستند که به همین راحتی راهی می شوند تا به فکرهای زیر پا مانده نخ نما و به جا مانده از دنیای مادی ما، شیوه راه رفتن بیاموزند.

یادمان باشد اگر شهید نباشد، خورشید طلوع نمی کند، زمستان سرد و سوزان دیگر پایان نمی یابد، چشمه های اشک می خشکد و دیگر قلبی نمی شکند! و امید صبح انتظار بهار در سراب یاس، گم می شود...

اگر شهید نباشد! شیطان، جاودانه کره زمین را احاطه می کند و چه خوش گفتار بود آقایمان امام جعفر صادق(ع) که اگر شهادت نبود، دین کهنه و مندرس می شد و هیچکس دیگر غیرت نداشت.

ای بچه های مقاومت، ای غیرت های خاک، غربت های زخمی زهرا(س)، خوش آمدید، باز حضورتان فضای شهر و دیارمان را عطرآگین کرد و اینک: اندک اندک جمع مستان می رسد...

حال دیگر تو لبریزی از حس آشنایی و من تهی از حس غربت با تو، پرستوی مهاجر، حالا دیگر انتظار مادر پیرت به سر رسیده، خوش آمدی ای گل زهرا(س)، به شهر ما خوش آمدی.

حالا دیگر شهر ما قطعه ای از بهشت خدا شده، حالا چگونه می توان بدون وضو در این محفل و ماوا قدم گذاشت و بی خواسته و تمنا از کنار لاله های عاشقانه عبور کرد.

سلام بر کبوتران خونین بال، سلام بر اروند رود و شلمچه، سلام بر بدنهایی که بی سر به خاک سر گذاشتند، سلام بر بدنهایی که هرگز تشییع نشدند و سلام بر جزیره مجنون که شاهد جنون عشق بود.

سلام بر شما که شهرتان آنسوی آبی ها و شهرتان، آبادی عشق. خوش آمدید این نام آوران کوچه های ایثار.

انتهای پیام/م