1. چه بسا شخص حريص بر امري از امور دنيا ، که بدان دست يافته و باعث نافرجامي و بدبختي او گرديده است ، و چه بسا کسي که براي امري از امور آخرت کراهت داشته و بدان رسيده ، ولي به وسيله آن سعادتمند گرديده است . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (166)

2. تو را به پنج چيز سفارش مي کنم : اگر مورد ستم واقع شدي ستم مکن ، اگر به تو خيانت کردند خيانت مکن ، اگر تکذيبت کردند خشمگين مشو ، اگر مدحت کنند شاد مشو ، و اگر نکوهشت کنند ، بيتابي مکن . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (167)

3. سخن نيک را از هر کسي ، هر چند به آن عمل نکند ، فرا گيريد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (170)

4. چيزي با چيزي نياميخته است که بهتر از حلم با علم باشد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص(172)

5. نهايت کمال ، فهم در دين و صبر بر مصيبت ، و اندازه گيري در خرج زندگاني است . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص(172)

6. سه چيز از خصلتهاي نيک دنيا و آخرت است : از کسي که به تو ستم کرده است گذشت کني ، به کسي که از تو بريده است بپيوندي ، و هنگامي که با تو به نداني رفتار شود ، بردباري کني . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (173)

7. خداوند دوست ندارد که مردم در خواهش از يکديگر اصرار ورزند ، ولي اصرار در خواهش از خودش را دوست دارد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (173)

8. دانشمندي که از علمش سود برند ، از هفتاد هزار عابد بهتر است . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (173)

9. هيچ بنده اي عالم نيست ، مگر اينکه نسبت به بالا دست خود ، حسادت نورزد ، و زيردست خود را خوار نشمارد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (173)

10. هر که خوش نيت باشد ، روزي اش افزايش مي يابد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (175)

11. هر کس با خانواده اش خوشرفتار باشد ، بر عمرش افزوده مي گردد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (175)

12. از سستي و بي قراري بپرهيز ، که اين دو ، کليد هر بدي مي باشند ، کسي که سستي کند ، حقي را ادا نکند ، و کسي که بي قرار شود ، بر حق صبر نکند . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (175)

13. پيوند با خويشان ، عملها را پاکيزه مي نمايد ، اموال را افزايش مي دهد ، بلا را دور مي کند ، حسا آخرت را آسان مي نمايد ، و مرگ را به تاخير مي اندازد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 71، ص (111)

14. بهترين چيزي را که دوست داريد درباره شما بگويند ، درباره مردم بگوييد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 65، ص (152)

15. خداوند بنده مؤمنش را با بلا مورد لطف قرار مي دهد ، چنانکه سفر کرده اي براي خانواده خود هديه مي فرستد ، و او را از دنيا پرهيز مي دهد ، چنانکه طبيب مريض را پرهيز مي دهد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (180)

16. بر شما باد به پرهيزکاري و کوشش و راستگويي ، و پرداخت امانت به کسي که شما را بر آن امين دانسته است ، چه آن شخص ، نيک باشد يا بد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (179)

17. غيبت آن است که درباره برادرت چيزي را بگويي که خداوند بر او پوشيده و مستور داشته است . و بهتان آن است که عيبي را که در برادرت نيست ، به او ببندي . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (178)

18. خداوند ، دشنام گوي بي آبرو را دشمن دارد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (176)

19. تواضع ، راضي بودن به نشستن در جايي است که کمتر از شانش باشد ، و اينکه به هر کس رسيدي سلام کني ، و جدال را هر چند حق با تو باشد ، ترک کني . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (176)

20. برترين عبادت ، پاکي شکم و پاکدامني است . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (176)

21. خداوند در روز قيامت در حساب بندگانش ، به اندازه عقلي که در دنيا به آنها داده است ، دقت و باريک بيني مي کند . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 7 ، ص (267)

22. آن که از شما به ديگري علم بياموزد ، پاداش او ( نزد خداي تعالي ) به مقدار پاداش دانشجوست ، و از او هم بيشتر مي باشد . کافي ، ج 1 ، ص (35)

23. هر که علم و دانش را جويد براي آنکه به علما فخر فروشي کند ، يا با سفها بستيزد ، و يا مردم را متوجه خود نمايد ، بايد آتش را جاي نشستن خود گيرد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، 2 ، ص (38)

24. خداوند عزوجل کسي را که در ميان جمع ، بدون ناسزاگويي شوخي کند ، دوست دارد . کافي ، ج 2 ، ص (663)

25. سه خصلت است که دارنده اش نمي ميرد تا عاقبت شوم آن را ببيند : ستمکاري ، ازخويشان بريدن ، و قسم دروغ که نبرد با خداست . کافي ، ج 75، ص (174)

26. به خدا سوگند هيچ بنده اي در دعا ، پافشاري و اصرار به درگاه خداي عزوجل نکند ، جز اينکه حاجتش را بر آورد . کافي ، ج 2 ، ص (475)

27. خداوند عزوجل از ميان بندگان مؤمنش آن بنده اي را دوست دارد که بسيار دعا کند ، پس بر شما باد دعا در هنگام سحر تا طلوع آفتاب ، زيرا آن ، ساعتي است که درهاي آسمان در آن هنگام باز گردد و روزيها در آن تقسيم گردد و حاجتهاي بزرگ بر آورده شود . کافي ، ج 2 ، ص (478)

28. دعاي انسان پشت سر برادر ديني اش ، نزديکترين و سريعترين دعا به اجابت است . کافي ، ج 2 ، ص (507)

29. هر چشمي روز قيامت گريان است ، جز سه چشم : چشمي که در راه خدا شب را بيدار باشد ، چشمي که از ترس خدا گريان شود ، و چشمي که از محرمات الهي و گناهان بسته شود . کافي ، ج 2 ، ص (80)

30. شخص حريص به دنيا مانند کرم ابريشم است که هر چه بيشتر ابريشم به دور خود مي تند ، راه بيرون شدنش را دورتر و مشکل تر مي کند ، تا اينکه از غم و اندوه بميرد . کافي ، ج 2 ، ص (316)

31. چه بسيار خوب است نيکي ها پس از بدي ها ، و چه بسيار بد است بدي ها پس از نيکي ها . کافي ، ج 2 ، ص (458)

32. چون مؤمن با مؤمني دست دهد ، پاک و بي گناه از يکديگر جدا مي شوند . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 73، ص (20)

33. از دشمني بپرهيزيد ، زيرا فکر را مشغول کرده و مايه نفاق مي گردد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 2 ، ص (301)

34. هيچ قطره اي نزد خداوند ، محبوبتر از قطره اشکي که در تاريکي شب از ترس خدا و براي او ريخته شود ، نيست . کافي ، ج 2 ، ص (482)

35. هر که بر خدا توکل کند ، مغلوب نمي شود ، و هر که از گناه به خدا پناه برد ، شکست نمي خورد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 68، ص (151)

36. افزايش نعمت از جانب خداوند قطع نمي شود ، مگر اينکه شکر از جانب بندگان قطع گردد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 68، ص (54)

37. خداوند دنيا را به دوست و دشمن خود مي دهد ، اما دينش را فقط به دوست خود مي بخشد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 2 ، ص (215)

38. مؤمن برادر مؤمن است ، او را دشنام نمي دهد ، از او دريغ نمي کند ، و به او گمان بد نمي برد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (176)

39. هيچ کس از گناهان سالم نمي ماند ، مگر اينکه زبانش را نگه دارد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 75، ص (178)

40. سه چيز پشت انسان را مي شکند : مردي که عمل خويش را زياد شمارد ، گناهانش را فراموش کند ، و به راي خويش ، خوشنود باشد . بحارالانوار ، دار احياء الترا العربي ، ج 69، ص (314)