به گزارش نافع، تیتراژ سریال عصر پاییزی که پخش شد همه تقریبا مطمئن شدند که حالاحالا از گفتگوی زنده رئیس‌جمهور خبری نیست اما زیرنویس‌ها که مدام در طول پخش سریال عصر پاییزی نوشته می‌شد حکایت از تأخیر غیرطبیعی این گفتگو داشت اما این گمان که این تاخیر ناشی از نقص فنی باشد از همه محتمل‌تر به نظر می‌رسید.
بالاخره بعد از حدود یک ساعت تاخیر، پخش سریال عصر پاییزی متوقف و ارتباط مستقیم با دفتر نهاد ریاست جمهوری برقرار شد.
تاخیر در پخش این گفتگو به شدت مورد نقد و توجه رسانه‌های داخلی و خارجی قرار گرفت و گمانه‌زنی‌های متفاوتی همچون عدم موافقت رئیس رسانه ملی از پخش این گفتگو، منتفی شدن مصاحبه از سوی دفتر نهاد ریاست جمهوری و... وجود داشت. اما ظاهرا ماجرا چیز دیگری بود!
روزنامه جام جم در اینباره نوشت: فردای روز مصاحبه قبلی رئیس جمهور، انتقادات زیادی به صداوسیما به خاطر نحوه عملکرد مجریان، سوالات ضعیف آنان و برخی رفتارها توسط رسانه‌ها مطرح شد.
البته صداوسیما به لحاظ سیاست تعاملی خود با ریاست جمهوری از بیان چگونگی انتخاب مجریان توسط مسئولان دفتر رئیس جمهور خودداری کرد.
اما ضرغامی در دیداری که چند روز بعد با سه مجری برگزار کننده گفت وگو با رئیس جمهور داشت در عباراتی کلی اعلام کرد که اشکالات وارد بر اجرای سه نفره آن هم در یک برنامه ای که قرار است یکطرفه و صرفا ارائه گزارش باشد را به ریاست جمهوری گفته است. اما آنان اصرار به حضور سه مجری داشته اند اخباری که آن روزها منتشر شد حکایت از آن داشت که مسئولان دفتر رئیس جمهور حتی تیم فیلمبرداری اعزامی صداوسیما را نیز تغییر داد، و مسئولیت را به تیم دیگری سپرده اند.
علاوه بر این گفته شد که مسئولان ریاست جمهوری به مجریان اعلام کرده بودند که قرار نیست هیچ چالشی در برنامه شکل بگیرد.
این اتفاق اولین گام دفتر ریاست جمهوری مبنی بر دخالت در کار صداوسیما و تعیین مجریان (در مرحله اول) بدون هماهنگی بود.
در مصاحبه اخیر هم اتفاقی مشابه افتاد. روز قبل از مصاحبه رئیس جمهور، آقای روحانی نژاد به عنوان مجری از سوی دفتر رئیس‌جمهور انتخاب و به صداوسیما اعلام می شود. صداوسیما نیز موافقت خود را اعلام می‌دارد. اما دقایقی قبل از آغاز مصاحبه مسئولان صداوسیما مطلع می‌شوند، دفتر رئیس جمهور به شکل مستقلی و بدون هماهنگی و اعلام اقدام به دعوت از مجری دیگری کرده‌اند (خانم پوریامین) که این امر با اعتراض صداوسیما و با تاکید بر ضرورت هماهنگی مواجه می‌گردد.
طولانی شدن گفت وگوهای فیمابین عملا به تاخیر در مصاحبه انجامیده و در نهایت با پذیرش صداوسیما مصاحبه آغاز می‌گردد.
اما آنچه در این میان برداشت می شود اینکه آیا انتخاب یک مجری تا این حد از اهمیت برخوردار است که به خاطر آن ملت ایران را بیش از یک ساعت منتظر گذاشت؟ مگر رسانه ملی همان رسانه‌ای نیست که فضای تبلیغات را برای رئیس جمهور فراهم کرد و آیا بهتر نیست به جای این نوع کارها یا فقط صحبت کردن از خدمت رسانی به مردم کمی به فکر آسایش مردم و مهار تورم بود.
اما نکته دیگری که بیش از همه موارد اهمیت دارد اینکه؛ تحمیل اراده نیروهای اجرایی بررسانه‌ها همان کاریست که دیکتاتورها می‌کردند، اینکه مجری که باشد و چه سخنی بگوید اهمیت ندارد اینکه چه جوابی بشنود و این جواب چه تاثیری بگذارد مهم است.
مردم تا پاسی از شب منتظر شنیدن تعریف و تمجیدهای دولت از زبان مجریان برنامه‌های تلویزیونی نیستند، این شیوه ها خیلی وقت است که دیگر مخاطب ندارد. بلکه مردم همیشه در انتظار شنیدن حل‌شدن مسائل و مشکلاتشان از زبان مسئولینی هستند که بی‌هیچ حاشیه‌ای برای خدمت به مردم پاشنه را کشیده‌اند و مسائل کم اهمیتی همچون مجری یک برنامه آنها را یک ساعت پای تلویزیون ننشانده است.
در اختیار گرفتن رسانه‌ها مخصوص دولتهای دیکتاتوری است که فقط انتظار تعریف و تمجید هستند و از جواب دادن به سوالات چالشی و انتقادی هراس دارند اما رواست که به جای این نوع واکنشها، سوالات و صحبتهای انتقادی را گوش کرد و صادقانه و منطقی به آنها پاسخ داد و این هم توقع بیجا و زیادی نیست چرا که نقدپذیری از شعارهای اصلی دولت تدبیر و امید از همان ابتدا بود.