به گزارش همدان ورزش ؛

زندگینامه شهید سید احمد برقعی

سید احمد برقعی در سال 1343 یعنی همان سالی که امام در جواب مزدوران شاه که از ایشان می خواستند ایارنش را معرفی کند فرموده بود " پیروان من در دامن مادرانشان هستند " ، بدنیا آمد و او بحق یاور امام زمان خویش شد چرا که فردی که هم از جانب پدر و هم مادر فرزند ائمه اطهار است بیاری ِ دین اولی است و به شهادت سزاوارتر .

تحصیلات خود را در مدرسه راهنمایی ظفر که مقاران با تظاهرات خیابانی انقلاب و متعاقبا" پیروزی نهضت اسلامی بود و تحصیلات دوران متوسطه را در دبیرستان شریعتی گذراند .

سید مدتی تصّدی کتابخانه مهدیه همدان را پذیرفت و در آن جا سعی زیادی در نظم دادن و ترتیب امور کتابخانه نمود .

در دبیرستان نیز در انجمن اسلامی فعالیت می نمود و در اوج فعالیت منافقین ، که انجمن اسلامی یعنی نماینده انقلاب در مدارس بسیار مورد حمله قرار می گرفت ، هیچگاه از سنگر انجمن اسلامی و وظایف ان کنار نرفت .

جبهه ، دانشگاه سازندگی

او هنوز دیپلم را نگرفته بود ولی بارها راهی دیار عاشقان سرزمین جهاد و کسب رضای الهی شد . از این هنگام ، شخصیت او دگرگونه . " او در جبهه خود را یافت " . نمونه هائی از حضور در جبهه در مصاف مستقیم با کفر جهانی ، شرکت در والفجر دو ، حاجی عمران ، والفجر پنج ، چنگوله ، ادامه خیبر ، مجنون و ... و ... والفجر هشت – فاو بود .

در مناطق دیگری نیز همواره با پرکارترین و پر مسئولیت ترین واحد یعنی یعنی اطلاعات عملیات ، بارها به قلب دشمن وارد و با کسب اخبار جبهه مقابل مقدمات حملات را فراهم می آورد که یکی از این مناطق در حال حاضر به منطقه کربلای پنج مشهور است .

از علاقۀ وافر او به جبهه همین بس که بگوییم در سال آخر تحصیل خود که همگان در فکر دانشگاهند او در جبهه بود و نهایتا" تحصیل خود را در جبهه به اتمام رسانید و بعد از اتمام تحصیل نیز با وجود معاف شدن از سربازی بدلیل بیماری ، باز تا آن هنگام که در بهمن 1364 وارد دانشگاه شهادت گردید جبهه را رها نکرد .

ارتباطات اجتماعی

او در کار روزانه خود بخشی را به ملاقات دوستان می پرداخت . او به واقع در نگهداشتن دوستان عجزی نشان نمی داد . البته دوستان او منحصر به همسن و سالان نبودند بلکه به طور مستمر بخدمت بعضی از بزرگان شهر می رسید و از محضرشان استفاده می نمود .

ارتباطات و حالات معنوی

باز از خصوصیات بارز و التزام به شعائر اسلامی مثل نماز جمعه ، زیارت شهیدان ، احترام به علمای اسلام ، دعای کمیل ، روضه و مصیبت اهل بیت "ع" و .... بود که به آن ها اهتمام زیادی داشت و قسمت اعظم وقت خود را به آن اختصاص می داد .

مراقبت بر واجبات و احتزاز از محرمات

او کاملا" بر این امر واقف بود که گاه احترام متقابل مانع از انجام وظیفه می گردد ، لذا در وصیت نامه می نویسد : « شما را شدیدا " به رعایت اصل امر به معروف و نهی از منکر توصیه می کنم . مبادا برداشت های اشتباه از دوستی ها و رفاقت ها مانع از انجام وظایف گردد »

آقا سید اگر نمی توانست از منکر جلوگیری کند از محل دور می شد . در مجلس او گناه جائی نداشت و این بزرگترین نشانه توفیق الهی برای کمالی است که او را به نهایت درجه یعنی شهادت رسانید .

فاو ... پیروزی ... شهادت 

شب سی ام بهمن ماه 64 در گردان 154 به فرماندهی سردار بزرگ اسلام شهید شکری پور غوغائی برپا بود . بچه ها برای عملیات آماده می شدند .

قرارگاه خاتم اانبیاء "ص" این آخرین عملیات را که باید به ایمنی شبه جزیره فاو منتهی می شد ، بسیار حیاتی دانسته و بر انجام این عملیات تاکید بسیار کرده بود .

سید احمد از چند روز قبل ناخن پایش زخم شده ، به طوری دردناک شده بود که برای حرکت کردن نیز از دیگران کمک می گرفت ، ناراحتی ناشی از چرک و ورم پایش با کمترین فشار و ضربه به نحو عجیبی تشدید می شد.

ورم انگشت پا در آخرین روزها بقدری بود که به هیچ وجه امکان پوشیدن پوتین برای او نبود ....

در چادر فرماندهی صحبتی شد راجع به آنکه سید احمد با وجود داشتن مسئولیت در یگان مربوطه بخاطر مسئله پایش نمیتواند شرکت کند و باید برای مداوا به عقب فرستاده شود .

به محض آن که سخن به گوش سید احمد رسید ، بسیار نارحت شد و لحظاتی چند از نظرها پنهان شد و ناگهان همه دیدند که او در حالیکه پوتین بر پا دارد و بندهای آن را محکم بسته است . نزدیک می شود و هیچگونه آثار درد از خود بروز نمی دهد و با خنده می گوید : این پا خواست مانع من شود من هم او را ادب کردم ...

آری درد از دست دادن فوز عظیم شهادت ، نزد او از این درد و از هر درد دیگری بزرگتر بود .

پاسگاهی بر سر راه بود عده ای باید با پاسگاه درگیر می شدند و عده ای خاکریز ِ بعدی دشمن را تصرف می کردند . خاکریز فتح شد اما آقا سید همراه با سایر رزمندگان هنوز با پاشگاه درگیر بودند .

در حالیکه پاسگاه توسط بچه ها از هر طرف مورد حمله بود خاکریز فتح شد اما پاسگاه هنوز سقوط نکرده بود و از داخل آن تیر بارها همچنان شلیک می کردند و ناگهان در آن صبحگاه مقدس در هنگامی که ملائکه خداوند در خالصترین عبادات بندگان را به درگاه باری تعالی میبرند آقا سید و تعدادی از دوستانش مورد اصابت قرار می گیرند .

... صبح نزدیک می شد ولی پاسگاه هنوز سقوط نکرده بود . آخرین دستور آن بود که که خاکریز فتح شده تخلیه و خاکریز دیگری در نزدیکی پاشگاه احداث شود و پدافند از آن نقطه صورت گیرد و زخمیهای نزدیکتر به پشت خاکریز منتقل شوند . 

در آن گل و لای حتی فرد ِ سالم نیز با اشکال روبرو بود امّا آنان علی رغم خستگی ِ مفرط ، زیر آتش توپ و خمپاره و تیر مستقیم نهایت تلاش خود را بکار بردند .

امدادگر گردان می گوید : آقا سید احمد بفاصله کمی از پاسگاه بر روی زمین قرار داشت . بعلت تاریکی ابتدا شک کردم ،

از او سوال کردم : آقا سید توئی ؟ گفت آره گفتم : باید زخمت را ببندم و به عقب برگردانم گفت : نه ، اگر می خواهی کمک کنی مرا رو به پاشگاه بر روی شکم قرار بده ... آهسته گفت : نارنجکت را بمن بده . من با وجود آنکه فقط یک نارنجک داشتم آنرا به او دادم و او در حالیکه نارنجک را در دست می فشرد سر را به سجده بر زمین گذاشت و مشغول گفتن ِ ذکر شد و " یا حسین " او بگوش می رسید .

لحظاتی بعد دوست دیگری در می رسد او نیز می پرسد " آقا سید تو هستی ؟ می گوید آری . دوست ، دمی زیر رگبار نزد او می نشیند و سعی دارد او را برگرداند . در این هنگام تیری دیگر به آقا سید فرزند فاطمه زهرا "س" اصابت می کند . او به دوستش می گوید ، این شد تا سه تاثیر! " سپس آقا سید با اصرار دوستش را راهی خاکریز ِ عقب می کند و باز خود ذکر شهادتین و ندای " یا حسین " بر لب دارد .

جسم مطهرش چون مولایش حسین " ع " در بیابان ، بین نیروهای خودی و دشمن بر زمین می ماند و روحش در جوار ِ خداوند به مقامات و کمالات و رضوان ِ الهی دست می یابد و این است پیروزی بزرگ که همه کس را بدان رتبه بار ندهند و این مقام تنها اولیاء خاص را در خود جای می دهد .

زندگی او و شهادتش همه تبلوری از تسلیم در مقابل معبودش بود . خداوند او را با اجداد طاهرینش ائمه اطهار علیه السلام محشور فرماید و همه ما را مشمول دعای خیر شهیدان بگرداند .

و السّلام علیه ِ یَومَ ولِدَ

و یومَ استشــَهـِــدَ

و یوم یبعَث حیّا" 
از لا به لای یادداشتهای جبهه

یکشنبه به اهواز برای حمام رفتیم . زیر دوش آبگرم زیادی خوشحال شدم که خطرناک بود و هست . گفتم یک ماه حمام ندیده اینطور خوشحال می شوم ، یک عمر فراق یار را احساس نکرده چگونه وقتی جلوه کرد بفهمم و خوشحال شوم .

...

یک مرد هستیم باید از سیلی خوردن زهرا سلام الله علیها و از پشت در گذاردن و میخ بر پهلوی آن عزیز رسول الله فرو کردن جلوگیری کنیم اگر نه شال به گردن علی " ع " وصی رسول الله می اندازند و در کوچه ها می کشند و ما هم می گوئیم مگر علی نماز می خواند ، 1400 سال دیگر باید یاران حضرت مهدی فریاد بزنند ؛ اشهد انک قد اقمت الصلوة 

قسمت هایی از وصیت نامه شهید :

برادرنم ، عزیزان و دوستانم ! عاجزا می خواهم بدی هایی را که از حقیر ، در مدتی که با شما در تماس بوده ام ، دیده اید انشأ... حلال کنید . بردارانی که در جمع مان مجروح و معلول انقلاب کبیر اسلامی اند ، انشأ... به بزرگواریشان حلالم کنند . شما عزیزان حق زیادی به گردان ما دارید حتی یک درصد آن را هم ادا نکرده ایم . برادرانی که مدت ها پیش شاگرد آن ها بوده ام ، انشأ... حلالم کنند .

عزیزان ! وقتی فکر می کنم که چند درصد از نمازهایم برای خداست و چقدر در این نماز ها توجه دارم ، خود را در آن ها به خدا می سپارم ؟ برخورد می لرزم . بارها گفته ام که خداوند متعال در این معامله فایده نمی کند ، اما چه باک که خودش می فرماید : « ای بندۀ من ! قسم به حقی که به گردن من داری ، تو را بسیار دوست دارم . »

پروردگارا ، الها ! به اراده ات سوگند که کوچکتر از آنم که ستایشت کنم و لب به حمدت باز کنم ، اما امیدوارم که همین ستایش و حمد { ناقصم } راه رستگاری ام باشد . خدایا ! اگر قرار باشد گناهانم را بر زبان جاری کنم و به آن ها اقرار کنم ، سال ها به مدت عمرم طول خواهید کشید . خدایا ! خجالت می کشم ناسپاسی هایم را ذکر کنم . خدایا ! بارها گفته ام و باز می گویم که به جز لطف و رحمتت به هیچ چیز دیگر امید ندارم .

سردار رشيد اسلام شهيد عليرضا حاجي بابائي

نام پدر : جلال
نوع عضويت : سپاه
محل تولد : همدان
تاريخ تولد : ۱۵ / ۰۱ / ۱۳۳۵
سمت : مسئول محور
محل شهادت : جنوب - شرق بصره
عمليات : رمضان
تاريخ شهادت : ۲۴ / ۰۴ / ۱۳۶۱

زندگینامه

شهيد عليرضا حاجي بابايي در سال ۱۳۳۵ در خانواده‌اي متعهد و پرتلاش به دنيا آمد و در چشمه پاک و زلالي که محصول تقوي و ايمان بود، روح و روان خويش را صفا و طراوت داد. در کودکي از هوش و ذکاوت سرشاري برخوردار بود طوريکه در دوران تحصيل اين خصوصيتش به خوبي نمودار شد.
تا سال سوم راهنمايي را در زادگاهش، مريانج گذراند و بعد از آن وارد دانشسراي مقدماتي همدان گرديد و پس از طي دوره دانشسرا در يکي از روستاهاي آذربايجان شرقي به مدت دو سال خدمت سپاهي دانش را گذراند در سال ۵۶ رسماً به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در روستاي حبشي از توابع اسدآباد همدان مشغول به تدريس شد. عليرضا در جريانات انقلاب اسلامي بسيار فعالانه شرکت داشت و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي نيز براي خاموش کردن قائله کردستان وارد پيکار با ضد انقلابيون شد. از بدو جنگ تحميلي به عضويت سپاه درآمده و به جبهه‌هاي جهاد در راه دين خدا اعزام گرديد.
در طي مدت حضورش در جبهه چندين بار مجروح شد اما بعد از بهبودي نسبي سريعاً به محفل عشاق بسيجي و سپاهي باز مي‌گشت. شهيد عليرضا حاجي بابايي در ۱۹ رمضان سال ۶۱ با سمت فرماندهي کوشک جهت شرکت در عمليات رمضان وارد منطقه جنوب کشور گرديد. و سرانجام با قلبي آکنده از عشق به شهادت و حضور در کنار ديگر ياران شهيدش در شب بيست و يکم مقارن با شب شهادت سرور مظلومان عالم، مولي علي (ع) و در جريان عمليات مورد اصابت گلوله قرار گرفت و تا آسمان نور مشعشع گرديد.

وصیتنامه

بسم ا... الرحمن الرحيم

هدايت نه چيزي است كه بتوان در مردم دميد، كه هدايت موهبتي است خدائي و آنان كه در راه خدا بكوشند خدايشان هدايت مي‌كند. 
ايمان به ا... و جذب در رسالت نبوت و نگرش در راه فرو رفتن در اعماق پبام معجزه‌وار قرآن، و كشيده شدن در صراط مستقيم و فريادهاي ايمان به ا... و جذب در رسالت نبوت و نگرش در راه فرورفتن در اعماق پيام معجره‌وار قرآن و كشيده شدن در صراط مستقيم و فريادهاي پياپي مجريان اين پيام در طي زمان و قيام خونين آنان عليه دست‌اندركاران ريا و نفاق و مولود نامباركشان ظلم و استكبار، و رهبري پيامبر گونه امام خميني(ره) انسان را برآن مي‌دارد كه خويشتن خويش و منيت خود را در اعماق درياي هواها جاگذاشته و با روح پاك خدايي به اين موج عظيم

« انالله و انا اليه راجعون »
بسپارد.
« ان الذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا ».

خدا بر او منت هدايت مي‌دهد و صراط مستقيم بر او ارزاني مي‌دارد و او مي‌رود و در هرگام خويش محوتر و استقرار عدل را در حكومت خدا برزمين ترسيم مي‌نمايد و از پيچ و خم اين رود طويل نمي‌هراسد كه مسير را تشخيص داده و هدف را شناخته و به معبودش راهنمائي مي‌گردد.
ديدار او كه تمامي هدفم را نشانه رفته است بدنم را در تبي سخت مي‌سوزاند و شراره آن وجودم را احاطه كرده است من اكنون در آستانه جهاني نا آشنا ايستاده‌ام، جهاني كه برايم غريب و نامأنوس است. در اين دنيا انسانها نيز غريب و نا آشنا هستند، چون براي احياي دين، خود را كمتر به آب و آتش مي‌زنند. شايد ندانسته بسوي سقوط مي‌روند. اينك به پايان يك راه و آغاز راه ديگر رسيده‌ام، مي‌خواهم از مرز بودن بگذرم و در افق‌هاي پاك قدم بگذارم، آري ديگر مرز پايان تمامي حيله‌ها و تزويرها را هم پيدا كرده‌ام و خود را فداي انقلابم خواهم كرد و در آغاز يك حيات قرار گرفته‌ام كه اين فاصله برايم ملموس است. در اين واقعيت قلبم تپش وحشيانه دارد و در اين راه هستي و زندگي را در طبق اخلاص قرار داده ام و آماده جانبازي و فداكاري.
و ديگر از اينكه از كوه خانه بسازي و از زندگي لذت برده و خوش باشي و بر سبزه‌زارها لبخند بزني اغنايم نتواند كرد و نمي‌تواند در اين راه پر از دام، مشغولم دارد و اغنايم كند و شعله دروني قلبم را فراموش نمايد. بدين جهت تداوم، تكرار زندگي را محدود در ذهن يافتم. ماندن ديگر برايم معني و مفهومي ندارد، مي‌خواهم در اين راه، اين جسم وابسته به زندگي دنيوي را فنا كنم تا در ديدار تو اي خدا بشتابم اينك وقت ان رسيده كه اجازه دهي. اي خدا، جان را فداي ارزشهاي انساني قرباني كنم تا اسلام پاينده و انسانها آزاد گردند و با خون خويش، داغ ننگين ظلم و جور و فساد را از دامن انسانها پاك سازم. باشد تا ايثار خون و جانبازي رنگ و بوي تازه به زندگي بشريت دهد. در اين راه هر پديده تلخي برايم نويدي از موفقيت است و ناملايمات و طعنه و زخم‌زبانها تسريع كننده راهم.
به اميد آن روز كه در قربانگاه شهادت، تن را فداي اسلام و ارزشهاي آن كنم، به اميد آن روز كه چندان دور نيست.

پدرجان ، مادرجان ، خانواده عزيزم ، برادران متقي‌ام و خواهر زينب گونه‌ام ، شما يك به يك بر من حقي داريد كه اگرچه نتوانستم جبران كنم، حلالم كنيد.

تنها شما را سفارشي دارم كه آن هشدار است و آن هشدار ره به سوي ا...، پس بكوشيد تا خدا سو شويد و خود را از زندگي نسازيد و از دالان تنگ دنيا و صلابت و آگاهي گذر كنيد و در اين راه هم جهت با امام و همسفر با قافله جهت يافته او به سوي خدا گرديد كه در اين راه شهيد و شاهد بودن در صراط ا...، جاويد و ايثار گشتن است، مبادا در دخمه كور اين دالان در خواب غفلت فرو رويد كه نابودي بر شما لبخند خواهد زد. و به بچه‌هاي سپاه احترام كنيد كه آنها بهترين و پاكترين و مخلصترين مردان و دوستان من بودند.

و اما شما اي مؤمنان، اي زمينه‌سازان قيام مهدي، اي لبيك گويان فرياد حسين، اي سلحشوران حاضر در صحنه مبارزه حق عليه باطل و اي تمامي شمايي كه مسئوليد، در بقاي دين بكوشيد كه همانا استقرار قانون خداوند و به امامت رسانيدن مستضعفين و كوبيدن مستكبرين و غلبه تقوا بر كفر و به قله معراج به سعادت رسيدن است كه من بقاي دين را در ياري از امام خميني ديدم كه خط او كه روش روحانيون مبارز، اين مرزبانان حريم قرآن و حاميان به بند كشيده‌شدگان ايفاي رسالت رسول‌ا... است.

در آخر از شما التماس دعا دارم تا برايم از خدا طلب آمرزش كنيد.
سلام بر رهبرم مهدي(عج) و نايبش امام خميني(ره).

والسلام عليكم و رحمت ا... و بركاته
عليرضا حاجي بابايي