به گزارش نافع، به نقل از زنگ اول،  ساعت چهار بعدازظهر، روز هفتم تیرماه سال ۱۳۶۶، یک سال مانده به پایان جنگ هشت ساله  ایران و عراق، مردم شهر مرزی سردشت؛ در آن بحبوحه جنگ سیاه روزی های آن روزها را تحمل می کردند که ناگهان از آسمان برسرشان بمب بارید، این بار، بمبی شیمیایی از جنس گاز خردل، قصه ای که روز بعد یعنی هشتم تیرماه نیز تکرار شد.

تکرار هیروشیمایی نفس گیر در نقطه ای سر سبز از ایران

هواپیماهای بمب‏‌افکن عراق با بمب‏‌های شیمیایی به چهار نقطه پرازدحام و متراکم جمعیتی شهر سردشت حمله کردند و زن و کودک و خُرد و کلانِ و مردم بی‏گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند.

این بمباران فجیع‏‌ترین و وحشتناک‏‌ترین تهاجم شیمیایی‌ای بود که آثار و پیامدهای منفی زیادی به بار آورد.

جمهوری اسلامی ایران، این تهاجم را غیرانسانی اعلام کرد و شهر سردشت را نخستین شهر قربانی جنگ‌افزارهای شیمیایی در جهان بعد از بمباران هسته‏‌ای هیروشیما نامید.

حمله شیمیایی هواپیماهای متجاوز رژیم بعث عراق به شهر سردشت، به شهادت 110 و مجروح شدن 5 هزار نفر انجامید و هنوز هم تعدادی از مردم مقاوم و شریف شهرستان سردشت با آثار و پیامدهای این بمباران دست به گریبان هستند.

آنچه در سال 66 در سردشت اتفاق افتاد نه یک حادثه بلکه جنایت بزرگ بشری بود با آنکه 28 سال از روزی که گاز خردل و بمب های شیمیایی بر سر زنان و کودکان و مردم بی دفاع فرود آمد، می گذرد اما با وجود گذشت سالها همچنان تبعات تلخ این جنایت جسم و روح مردم سردشت را عذاب می دهد.

مجامع بین المللی سال هاست سکوت اختیار کرده اند و هرگز برای درمان کودکان و زنانی که قربانی این جنایت شده اند، قدمی برنداشته اند , هنوز آثار شوم این جنایت هولناک جسم مردم را آزرده می کند و جانبازان شیمیایی به جا مانده از این دوران دردهای زیادی را تحمل می کنند.

کودکان جانبازان شیمیایی نیز به عوارض ناشی از بمب های شیمیایی مبتلا شده اند، کودکانی که بریده بریده نفس می کشند و پس از این همه سال هنوز مجامع بین المللی دولت هایی را که ایران را آماج بمب های شیمیایی قرار دادند، محاکمه نکرده اند و تنها شعار حقوق بشر سر می دهند.

انتهای پیام/ح