به گزارش نافع، وحید الوندی در آخرین یادداشت خود نوشت؛ بی شک نوع نگرش و جهان بینی انسان از جهان پیرامونی خود، رفتارهای خرد و کلان انسان را جهت می دهد و به اصطلاح سبک زندگی هر انسان را رقم می زند.

انتخاب سبک زندگی یک اصل محوری است که با نوع و میزان مولفه هایی همچون آرامش، شادی، احساس خوشبختی و امید به زندگی و یا اظطراب، احساس اندوه، احساس پوچ گرایی و یاس ارتباط مستقیم و اجتناب ناپذیر دارد.

اگر سبک زندگی برگزیده شده برای انسان مبتنی بر شناخت صحیح از امیال و پیچیدگی های روحی و جسمی وی و پاسخگویی صحیح به نیازهای بشری نباشد، انسان را دچار اختلال در روند گذران زندگی می کند و زمینه اظطراب و افسردگی های فراگیر و پایدار، بی بند و باری، لذت جویی بی حد و مرز، رکود در شکوفایی استعدادهای درونی، هدر رفت فرصت های سازنده و دست اندازی بی قید و شرط به حقوق دیگر انسان ها را فراهم می کند.

با نگاهی واقع بینانه در جامعه امروزی ما، به کار گیری سبک های متنوع زندگی مشاهده می شود که از منبع و مرجع مشخص، معتبر و قابل اتکایی برخوردار نیستند و با اشتباه محاسباتی و مبتنی بر اندیشه های غلط و صرفاً مادی شکل گرفته اند و علاوه بر ایجاد اختلال در روند زندگی فردی انسان ها، با تکرار و گسترش، به ناهنجاری های جریان ساز اجتماعی تبدیل می شوند که سطح قربانیان روحی، عاطفی و مادی و جسمانی جامعه را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.

بر اساس آخرین یافته های دانشمندان حوزه روانشناسی و جامع شناسی، برای هر یک از انسان هایی که در نقاط مختلف دنیا مشغول به زندگی هستند به فراخور شرایط، ویژگی ها و مولفه های مختلف و متنوع زندگی و باورها و آداب فرهنگی و تفکر بومی که فرد در محیط زندگی خود با آنها روبه رو است باید یک نسخه جداگانه پیچید و این باور که برای مشکلات یکسان در جوامع مختلف بشری به طور صد در صد راهکارهای یکسان در نظر گرفته شود یک اندیشه جامع و علمی نیست.

انسان ها در جوامع مختلف بشری و در هر نقطه از این کره خاکی اشتراکات طبیعی و فطری دارند که از بدو خلقت با همه آنها ایجاد شده و به همین دلیل ریشه بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و معضلات پیچیده جوامع انسانی عدم تعریف درست و جامع از نیازهای فطری و حقیقی انسان ها است اما این که تمامی انسان های مشغول به زندگی در کشورهای مختلف را به طور تمام و کمال در نحوه و سبک زندگی یکسان دیده و برای آنها راهکار یکسان ارائه دهیم نمی تواند یک برنامه ریزی جامع و بدون کم و کاست باشد.

کاملاً روشن است که به رغم وجود بسیاری از اشتراکات در فطرت، نیازهای روحی و جسمی و امیال درونی انسانها، به دلیل فرهنگ های متفاوت و یک سری مولفه های خاص مربوط به شرایط اقلیمی و جغرافیایی نمی توان سبک زندگی همه انسان ها را با یک نگرش مورد تحلیل و واکاوی قرار داد.

این همان مشکلی است که در جامعه امروزی ما بروز و ظهور پیدا کرده و برخی از افراد جامعه سعی می کنند همه هنجارهای فردی و اجتماعی، نوع تفکر، نوع فرهنگ و تمامی ابعاد خرد و کلان زندگی خود را به سبک زندگی غربی تبدیل کنند به طوری که در جزئی ترین رفتارها مانند معاشرت های ساده اجتماعی، نوع خوراک و پوشاک و مواردی از این دست نیز نمود خارجی پیدا کرده غافل از آنکه این موضوع یک تلاش نافرجام، آسیب رسان و خسارت بار است که هزینه های بالای فرهنگی، اجتماعی و حتی سیاسی و اقتصادی را به دنبال دارد.

در حقیقت استفاده از علوم نوین، آداب و تفکرات و نقاط مثبت فرهنگ های دیگر که برگرفته از همان اشتراکات فطری و ذاتی بشر در تمام جوامع انسانی است یک نوع نگرش و رفتار قابل پذیرش و تحسین برانگیز محسوب می شود اما تا جایی که اصل هویت و فرهنگ خاص جامعه را دچار تخریب و انحطاط نکند و ناهنجاری های اجتماعی خسارت بار را به وجود نیاورد.

در جامعه کنونی ما تلاش برای تقلید بی چون و چرا و تمام و کمال از سبک زندگی غربی در بخش هایی مانند ترویج لذت محوری و آزادی های بدون حساب و کتاب جنسی، میل افراطی به خود آرایی، گسترش خانه های مجردی، بالا رفتن سن ازدواج، سردی و فروپاشی کانون خانواده، ترویچ پوچ گرایی و دنیا محوری و اعتقادات و باورهای آسیب رسان و نوظهو و تعمیق تجمل گرایی و سطحی نگری  جلوه و نمود پیدا کرده و هزینه های غیر قابل جبرانی را برای همه سطوح جامعه رقم زده است.

یکی از مهمترین عواملی که سبب ساز ایجاد فضای اظطراب فراگیر و آسیب رسان در جامعه کنونی ما شده، به کارگیری سبک های ناصحیح و بدون پشتوانه دینی، علمی، وحیانی و عقلانی است که بر اساس تعاریف نادرست و محاسبات ناصحیح از انسان با همه پیچیدگی های جسمی و روحی آن بنا شده اند و بی شک یکی از مهمترین راهبردهای برون رفت از این گونه بحران های اظطراب آور اجتماعی و فرهنگی به کارگیری یک نوع سبک زندگی است که به وسیله عقل و وحی از ناحیه خالق انسان ها نشات گرفته و با اشراف و شناخت جامع و کامل همه نیازهای مادی، معنوی، روحی، عاطفی، فردی و اجتماعی و نحوه پاسخگویی به آنها حتی  در جزئی ترین موارد را نیز تبیین کرده است.

سبک زندگی اسلامی از ویژگی ها، کارکردها و هدف گزاری های دقیق و گسترده ای برخوردار است که در این مقال مجال تحلیل و کنکاش آن وجود ندارد اما دست کم از دیدگاه اجتماعی موجب ایجاد حس شور و نشاط اجتماعی، گسترش امنیت و آرامش پایدار، عدم تضییع حقوق همه افراد جامعه، شکوفایی استعداد و توانمندی ها، ایجاد تعاملات مثبت و سازنده اجتماعی، فراهم آوری زمینه برای بروز خلاقیت ها و بستر ساز رفاه نسبی در جامعه می شود.

انتهای پیام/ح