یک سؤال از خواهران محترم!

به این عکس عنایت بفرمایید:

این آقا یک سرباز است؛ تازه به خدمت رفته؛ قرار است 21 ماه خدمت کند. کسری بسیج هم ندارد. پدرش هم به جبهه نرفته. خدا را شکر پدر و مادرش هم در سلامت کامل‌اند. شغلش دیده‌بانی است. 24، 24 شیفت می‌دهد. داشتن تلفن همراه در خدمت هم تقریبا ممنوع است. اگر لیسانس داشته باشد تقریبا 85000 تومان در ماه حقوق می‌گیرد. فاصله‌ی محل خدمتش از شهر خودش تقریبا 10 ساعت است. به ازای هر 30 روز، 4 روز مرخصی به او می‌دهند. وضعیت اشتغالش هم تا پایان خدمت اصلا معلوم نیست...

اکنون شما خواهران محترم پاسخ بدهید که کدام‌یک از شما حاضرید با چنین شخصی ازدواج کنید؟ و با دوری‌اش دلتنگ شوید؟

خواهران انقلابی من!

شما حاضرید به خاطر فرمایش مقام معظم رهبری، با چنین جوانانی ازدواج کنید و حداقل دو سال دوری و سختی و تنهایی و احیانا کسری شأن خود را در میان خانواده و فامیل تحمل کنید تا هم میزان گناه در جامعه پایین بیاید و هم جوانان زودتر از دام تجرد خلاص شوند و زودتر فرزند بیاورند و...؟

کدام یک از شماها حاضرید با چنین شخصی ازدواج کنید؟ اگر خواستگارتان یک سرباز باشد اصلا او را به خانه راه می‌دهید؟

***

این هم بخشی از صحبت‌های شیرین حاج آقا قرائتی در دانشگاه شهید چمران:

همانگونه که در دفاع مقدس خط شکن داشتیم، برای ازدواج آسان نیز خط شکن می‌خواهیم. منتظر مدرک و اینها نمانید، خانم‌ها منتظر مدرک و کار نمانید. ازدواج و همسر یک نیاز است. پس باید این نیاز تأمین شود. آیا می‌شود گفت من الآن تشنه‌ام ولی وقتی لیسانس گرفتم آب می‌خورم؟! من طرفدار ازدواج دبیرستانی هستم نه ازدواج دانشجویی. این جوان‌ها با هم عقد کنند و نامزد بمانند تا زمانی که شرایط شان فراهم شد به خانه خود بروند.