به گزارش نافع، انتقال اطلاعات در کمترین زمان، برقراری ارتباط با عزیزی در آن سوی جهان، به روز شدن و در جریان قرار گرفتن از هر اتفاق، اختراع، اکتشاف و... در جهان، بدون نیاز به هزینه کردن، سفر کردن و جابجا شدن تنها از طریق یک رایانه و یا نوت بوک.

اما در چند سال اخیر که اینترنت به گوشی ها وارد شد، باز هم با تحولی بزرگ و پراستقبال از سوی کاربران گوشی های همراه مواجه شد و با شرایطی که شاید برای هر کسی این امکان را نداشت تا در هر زمان و مکانی به رایانه و اینترنت دسترسی داشته باشد، نویدبخش خدمات بزرگی برای افرادی بود که اینترنت نقش بزرگی در زندگی کاری شان بازی می کرد.

اما آرام آرام اینترنت همراهی که بسیاری از مشکلات و کارها را آسان می کرد، جای خود را به سرگرمی جدایی ناپذیری برای کاربران داد و آن هم با ورود اپلیکیشن هایی چون وایبر، واتس آپ، لاین و تانگو بود که جای پیامک یا تماس های صوتی را گرفت و با سرعت زیادی در بین کابران به ویژه نسل جوان و البته تا حدود زیادی نوجوانان جا باز کرده و حالا جزو جدایی ناپذیر زندگی روزمره آنها شده است.

دوستی می گفت همسرم با دوستان وایبری خود به خانه می آید و تنها چند دقیقه اول ورودش با هم صحبت می کنیم که آن هم با صدای گوشی ناتمام می ماند.

دوست دیگری می گفت دلم برای شب هایی که در خانه کنار هم می نشستیم و با برادرها و خواهرهایم گفت وگو می کردیم، تنگ شده است. این روزها حتی به اندازه سلام کردن هم به صورت هم نگاه نمی کنیم، چون بلافاصله صدای وایبر از گوشی یکی از ما بلند می شود و حواسمان را می برد.

صحبت های مادری بود که به تأمل بیشتری نیاز داشت او می گفت همیشه از تکنولوژی استقبال کرده ام؛ چراکه پیشرفت را با خود همراه داشته و دارد، اما از روزی که نرم افزارهایی چون وایبر، واتس آپ و... وارد گوشی ها شده، ارتباط مرا با فرزندانم قطع کرده است.

او برای اینکه بیشتر در کنار فرزندانش باشد، بازنشستگی پیش از موعد گرفته بود، ادامه داد: تصور کنید یک مادر تنها و تنها به عشق فرزندانش زندگی می کند، آشپزی می کند، تمام طول روز را منتظر می ماند تا آنها به خانه بیایند و دور هم جمع شوند با هم غذا بخورند، با هم حرف بزنند و حتی مشکلات یکدیگر را بشنوند اما چند وقت است وقتی بچه ها به خانه می آیند گوشی یا تبلت به دست هستند، با آن غذا می خورند، جلوی تلویزیون می نشینند، به خواب می روند و صبح نیز که از خانه خارج می شوند گوشی به دست می روند، آخر چقدر جذابیت در این ارتباطات است؟ بارها با آنها حرف زده ام، صدایشان کرده ام؛ درحالی که متوجه نشده است و حتی جواب نداده اند!

هیچ گاه منکر تکنولوژی و خدمات خوب آن در زندگی نیستیم؛ اما شاید بد نباشد کمی به اطرافمان نگاه کنیم، اینکه تا چه میزان این خدمات که موقع اختراع زمان و مکان استفاده برای آنها مهم بوده، در زندگی ما تأثیر منفی گذاشته و موجب شده است ارتباطات خانوادگی را کمرنگ کند و فرصتی را برای در کنار هم بودن به ویژه با پدرها و مادرهایی که همیشه نگران فرزندانشان هستند و به آنها چشم امید دارند را از ما گرفته است!

شاید کمی فکر کردن به این مساله که توجه چندانی به آن نمی کنیم، زمانی را به ما بدهد که بعد حسرت از دست دادنش را نخوریم.

یاداشت از سمانه رضایی