به گزارش نافع، درخصوص این که حضور توفیقی سیبلی را برای انحراف افکار عمومی فراهم کرد شکی نیست و جای بحثی باقی نمانده است که ایشان را به اصطلاح آوردند تا مجلس را کیش دهند که نسبت به وی اعتراض کنند و توان اعتراض را در مرحله بعدی از گزینه بعدی بگیرند و به اصطلاح با «توفیقی» مجلس را کیش دادند تا با «فرجی دانا» مات کنند . و مجلس با قرار گرفتن در بن بست "توفیقی را معرفی نکردیم پس به فرجی دانا رای بدهید" سر کیسه رای اعتماد را شل کند.

در هرصورت ماموریت تخریبی توفیقی در وزرات علوم در پست سرپرستی وزارت به پایان رسید و با خط شکنی در کسوت سرپرستی زمینه را برای وزیر بعدی مهیا کرد.

اما دراین راستا آنچه که اهمیت دارد دست گذاشتن دولت راستگویان بر روی گزینه های تندرو و افراطی اصلاح طلب برای وزارت علوم است که بسیار قابل تامل است. معرفی میلی منفرد، توفیقی وفرجی دانا نشان می دهد وزارت علوم سهم نانوشته اصلاح طلبان است که به آن به عنوان مهمترین سنگر چشم دوخته اند.
طبق قاعده تجدیدنظرطلبان نگاه ویژه و راهبردیی را نسبت به وزارت علوم دارند و خواهان آن هستند که وزارتخانه هایی را در اختیار داشته باشند که استراتژی هایشان از قبیل «فشار از پایین ،چانه زنی از بالا » را پوشش دهد .روشی که طی سال هایی76 تا 84 بارها و بارها به کمکشان آمد.جایی که در آن به دانشجو به عنوان عده ای پیاده نظام هیجانی نگاه می کردند که آن هارا در استراتژیهای بعدییشان یعنی «فتح سنگر به سنگر» یاری می کند.
وزرات علوم و تحقیقات و فناوری وزارت خانه ای است که اصلاح طلبان همیشه برای آن برنامه داشته اندو با بررسی عملکرد دولت اصلاحات نیز پی به این مهم می بریم که تقریبا اکثر کارهای تاثیر گذار و رسانه ای دولت اصلاحات از بستر دانشگاه شکل گرفته است و اصلاح طلبان حاضر نیستند از این سنگر به راحتی عبور کنند به علت اینکه :
1. احیا همراه با باز تولید نیروی انسانی
مهمترین جایی که این ها می توانند سمپات های خودشان را سازماندهی کنند و مجددا تشکلهای منحله را احیا کنند وزارت علوم و به تبع دانشگاه هاست که به منزله یک ایستگاه پمپاژ قدرتمند نیروی انسانی در پیکر نیمه جان اصلاحات خواهد بود که از سال84 به بعد با یک رویکر تند و افراطی از توهین به مقدسات و شرکت در فعالیت های ضد امنیتی تا کارهای خلاف اخلاق را در پرونده خود ثبت کردندکه در نتیجه تعدادی از سردمداران این تشکل های افراطی یا به کشورهای دیگر پناهنده شدند یا به دلیل اغتشاش در دانشگاه ها یا برهم زدن نظم عمومی راهی زندان شده اند پس بهترین راه برای بازسازی این تشکل ها و بازگرداندن قانون شکنان به دانشگاه ها نیاز به قدرت در وزارت علوم دارد.
2.احیا همراه با باز تولید اندیشه
در چند سال اخیر فعالیت هایی درجهت تحقق منویات مقام معظم رهبری و مراجع تقلید در راستای اسلامی سازی وبومی سازی علوم انسانی صورت گرفته است که به تبع با تفکرات غرب زده و اندیشه های تجدیدنظر طلبان همخوانی ندارد و اصلاح طلبان بهتر از هرکسی می دانند که اگر این اتفاق بیافتد قطعا مرگ اندیشه ای آنان که مدتی اندیشه های پوپر و ماکس وبر را در حلقه های خود تئوریزه می کرده اند رقم خواهد خورد. و بدون شک دانشگاه با تفکرات لیبرالیستی مورد پسند و تقویت کننده جبهه اصلاحات خواهد بود پس به طور خاص باید برای حفظ این سنگر جنگید و از روی کار آمدن فردی که خواستار تغییر نگرش به علوم انسانی از ترجمه آثار غربی به سمت تولید علوم بومی است جلوگیری کرد.
3.همراه کردن طبقه متخصص
دانشگاه برای اینها محلی برای جذب لشگر انسانی است که در موقعیت های خاص می تواند نقش پیاده نظام را به خوبی ایفا کند و از طرفی دیگر دانشگاه محلی است که از آن می توان نیروی متخصص و به اصطلاح الیت جامعه را جهت اقناع تفکرات عامه مردم همراه کرد.
4.راه اندازی کانون های فشار
دانشگاه ها در سراسر دنیا همواره محلی برای خواسته های پیشرو در زمینه های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی بوده است و قانون موجود در کشور ما هم مبنی بر عدم ورود نیروهای نظامی و انتظامی به محیط دانشگاه جهت احترام به شخصیت والای دانشگاهیان مزید برعلت شده است تا دانشگاه های ایران همواره این فرصت را فراهم کند که بعضی از جریانات خاص سرمایه گزاری خوبی را در دانشگاه ها داشته باشند.و از این طریق فعالیت هایی را که بارها امنیت ملی کشور را به خطر انداخته است را به اسم فعالیت های دموکراتیک و تحت عنوان جنبش دانشجویی سازمان دهند حوادثی که امنیت کشور را درحالت بحرانی قرار داد و دراین حالت گروه های فشار و توپخانه رسانه ایشان بهره وری لازم را بردند وتا می توانستند امتیازاتی را در رابطه با فعالیت های مذکور گرفتند که فرصت بررسی جریانشناسی گروه های فشار در دانشگاه و امتیازات گرفته شده توسط آنان در این مقال نمی گنجد.
و اینها همگی دلایلی برای حضور مجددانه اصلاح طلبان پشت درب وزارت علوم است.