به گزارش نافع، دميرى نقل كرده كه واثق بالله عباسى به جماع رغبت زيادى داشت . از طبيب مخصوص خود داروئى براى ازدياد قوه باه(جنسی) خواست . طبيب گفت جماع زياد بدن را نابود مى كند من ميل ندارم كه شما فرسوده شويد. واثق گفت چاره اى نيست بايد تقويت شوم . طبيب دستور داد كه گوشت سبع (1) را هفت مرتبه با سركه اى كه از شراب به عمل آمده بجوشانند، بعد از شراب خود به مقدار سه درهم (54 نخود) ميل كند. واثق مطابق دستور او عمل نكرد و از آن مقدار تجاوز نموده زياده روى شديدى كرد به اندازه اى كه بزودى به مرض استسقا مبتلا گشت .
اطبا اتفاق كردند بر اينكه بايد شكم او شكافته شود بعد او را در تنورى كه به آتش زيتون تافته شده بنشانند. تنور از التهاب سرخ باشد. اين كارها را كردند سه ساعت از آب خوردن جلوگيرى نمودند. واثق همى فرياد مى كرد و آب مى خواست تا اينكه در بدنش آبله هائى پيدا شد هر دانه به اندازه يك خربزه او را از تنور بيرون كردند. پيوسته مى گفت مرا به تنور برگردانيد اگر نه ، خواهم مرد. باز او را داخل در تنور كردند از داد و فرياد خاموش شد.
آن ورمها منفجر گشت . آبى از آنها بيرون آمد واثق را از تنور خارج كردند در حاليكه بدنش سياه شده بود. پس از ساعتى هلاك شد. همين كه وفات يافت پارچه اى بر روى او كشيدند. مردم مشغول به بيعت كردن با متوكل شدند. جنازه واثق را فراموش كردند از داخل باغ چند موش خارج شده چشمهايش را بيرون آوردند كسى متوجه اين پيشآمد نشد تا او را غسل دادند.(2)

1- حيوان درنده مطلقا.
2- تتمة المنتهى ، ص 231.

منبع