به گزارش نافع به نقل از سایت گرو، نامش علی و نام خانوادگیاش رحیمی است متولد سال 1361 در شهر نهاوند است اما پدر و مادری از اهالی استان لرستان دارد.
او در بیمارستان شهید حیدری نهاوند دیده به جهان گشوده و هماکنون ساکن کوی جوادیه است.
علی مجرد است و برای امرارمعاش و گذران زندگی با کیفی که همیشه بر دوش دارد جوراب میفروشد گاهگاهی هم نخی سیگار دود میکند مشکلات مهمترین بهانه او برای انجام این عمل است.
علی ظاهری ساده دارد و از سواد و تحصیلات کمبهره است ولی دارای روحی بلند و دلی به وسعت آسمان است.
او با مد روز حرکت نمیکند و به ظاهرش کم اهمیت میدهد ولی در تربیت نفس و پرهیز از عقاید سخیف همواره در تلاش است.
علی نماز جمعهاش ترک نمیشود اهل جمعه و جماعت است و چه بسیار روزهای گرم و سرد را که با پای پیاده به زیارت امام زادگان مشرف شده است.
در اکثر مراسمات با کیفی که بر دوش دارد و تمام هستیاش در آن حمل میشود حضور دارد و با نگاهی عمیق مباحث و بیانات سخنرانان و واعظان برجسته را آنالیز میکند ارادتش به ساحت ائمه معصومین (ع) وصفناپذیر است.
علی هرماه یکبار برای تهیه جوراب از بازار مولوی به تهران سفر میکند و درآمدی اندک را از فروش جوراب در ادارات و خیابانهای نهاوند عاید میشود.
بسیاری از مدیران و کارمندان ادارات او را به اسم میشناسند و با هرکدام از حوزه کاریشان سخن میکند.
گاهی اوقات بر رویدادهای کلان کشوری نگاهی نقادانه دارد گاهی هم از بیمهری مردم دلش می گیرد.
علی ازجمله خیل گسترده مردانی است که همهروزه برای کسب روزی درحرکت است. کارش گرما و سرما نمیشناسد و مدام در حال حرکت است.
بهزعم او قیمت جورابهای درجهیکش مقطوع و غیرقابل تغییر است.
او از ارادتمندان به حجتالاسلام مغیثی امامجمعه نهاوند است و چه بسیاری از فعالان فرهنگی ، مذهبی ، سیاسی و اجتماعی او را با اسم صدا میکنند .
گاهی اوقات دلش از بیمهری مسئولان گرفته میشود و بر دل آرزوی ظهور میکند.
او طلب مغفرت و آرزوی عاقبتبهخیری را بهعنوان یک خواسته از نمازگزاران جمعه و جماعات درخواست دارد و دعایم کن ذکری است که همیشه در برخورد با افراد از او شنیده میشود.
دستانش مدام درگیر با مهرههای تسبیح است
علی که از سواد و تحصیلات دانشگاهی بهرهای نبرده است در بیان مباحث دینی و فرهنگی دستی بر آتش دارد، از وضعیت فرهنگی جامعه امروز راضی نیست و علت بسیاری از انحرافات اجتماعی را دوستان ناباب و شبکههای ماهوارهای بیان میکند.
علی در پایان گفتوگوی کوتاهش از ظهور امام زمان (عج) بهعنوان بزرگترین آرزویش یاد میکند و رهایی مردم از گرانی را بهعنوان آرزوی دیگرش ذکر میکند.
هرکس به طریقی صفت حمد تو گوید بلبل به غزلخوانی قمری به ترانه
گفتوگو از علی ترکاشوند
انتهای پیام/
دیدگاهها