به گزارش نافع، صفحات تقویم هر ملتی، علاوه بر نشان دادن روزها و گذشت زمان، بیانگر علائق تاریخی، فرهنگی و عقیدتی ملت‌ها می‌باشد.

با ورق زدن برگ‌های تقویم، نسل‌های جدید هر قوم، خاطرات افتخارآمیز، مصیبت‌های وارد شده بر اجداد و نیاکان، روزهای تولد و وفات بزرگان را به یاد آورده و بدین ترتیب در مقابل جریان در حال گذر زندگی، یاد این روزها و شخصیت‌ها را ماندگار می‌کنند.

دهم اردیبهشت ماه هر سال نیز از آن دست روزهایی است که انسان را به جستجو در پی این پرسش وامی‌دارد که فلسفه نامگذاری این روز چیست؟

بررسی نامگذاری‌های روزها در تقویم ما ایرانی‌ها بیانگر این واقعیت است که ملت ایران، به دلیل ارج نهادن به جایگاه بشری و کرامت انسانی، روزها را به دلیل انتساب آنها به انسان‌ها، خواه در مناسبت‌های مذهبی و دینی و خواه در روزهای تاریخی، فرهنگی و ادبی، نامگذاری می‌کنند و حتی آنجایی که نامی از افراد نیست، روزها را به احترام شخصیتی خاص، محترم می‌شمارند.

اما در این بین، روز دهم اردیبهشت ماه، به نوعی یک استثناست. دهم اردیبهشت، بدون هیچ انتسابی، ویژه غیرت ملی و تمامیت ایرانیان است.

این روز، در دل خود، ردپای هیچ نژاد و قومیتی نداشته و به هیچ رنگ و زبان و دین خاصی تعلق ندارد.

دهم اردیبهشت ماه، روز خلیج فارس است. روزی که بر خلاف بزرگداشت‌های معمول در تقویم ایران عزیز، نام فرد خاصی را تداعی نمی‌کند و بزرگی‌اش نیز عاریه‌ای از بزرگی دیگری نیست. روز خلیج فارس، فرصتی است برای نشان دادن اشتراک تمامی ایرانیان از هر دین، قبیله و باوری.

این روز از آن جهت روزی بزرگ و مغتنم است که این مجال را برای هر فرزند ایرانی می‌دهد تا با یادآوری تاریخ و بازخوانی واقعیت‌های روزگاران دیرین، این حقیقت همیشه زنده را به یاد همه بیاورد که:

ایران سه نقطه دارد، بی معنی است بی آن - بی نقطه خواندنی نیست، نام قشنگ ایران

باشد جزایر ما، چون نقطه‌های ایران - بنشسته چون نگینی، بر آب‌های ایران

بادا بریده هر دست، کز خطه‌ی دلیران - خواهد جدا بسازد، این نقطه‌های ایران

درخشش آب‌های همیشه خلیج فارس، انعکاسی از فروزندگی آفتاب آزادگی و وطن دوستی ایرانیان پاک اندیش بوده که نام عزیز ایران را در بستری به قدمت هزاران سال، در جای جای سرزمین آباء و اجدادی‌مان گسترانیده و هنوز زود است تا کج اندیشان و نوکیسگان، خاطره رشادت‌ها و ایثارهای پهلوانان سرزمین عاشقان فاتح خیبر را در هشت سال دفاع مقدس، دلاوری‌های دلاوران و.... فراموش کنند.

دلاورانی که پیوسته با یاد علی (ع)، این زمزمه را پیوسته بر لب داشتند:

چـو ایـران نباشد تن من مـبـاد - در این بوم و بر زنده یک تن مباد

همـه روی یکسر به جـنگ آوریــم - جــهان بر بـداندیـش تنـگ آوریم

همه سر به سر تن به کشتن دهیم - بـه از آنکه کشـور به دشمن دهـیم

دهم اردیبهشت، مجال مغتنمی است بر یادآوری این رشادت‌ها و رسالت پاسداشت حرمت این مرز و بوم که برعهده تک تک فرزندان ایران اسلامی گذارده شده است.

ضمن تبریک این روز، به همه جریاناتی که به هر دلیلی، خواه به علت ناکافی بودن اطلاعات و مطالعات تاریخی و خواه به علت متأثر شدن از فضاسازی‌های کاذب دیگران، سعی در تحریف واقعیت‌های تاریخی دارند، پندی دوستانه و از سر خیرخواهی می‌دهم که به قول آن پیر فرزانه ،" تاریخ معلم انسان‌هاست" و در درس گیری از تاریخ، غفلت جایز نیست.

انتهای پیام/ح