به گزارش نافع، 
اینجا آبها تو را زمزمه می کنند ...

دریاها با ذکر نام و یاد تو بیکرانه می شوند ...

من، ما و زمین، برای طلوع گل روی ماهت هر جمعه ندبه سر می دهیم ...

رنگ رنگ خزان هم گذشت ...

به چشم بر هم زدنی ...

به باد، به بارش، به فرو ریختن بار درختان بر معبر هزاران ساله‎ی زندگی ...

و من همچنان ایستاده ام بر درگاه خانه‎ی دلم ...

و چشم انداخته ام بر انتهای مسیر ...

تا که دلم شاد شود بر غبار جاده ...

که گلوله شود زیر پای اسب ظهور ...

که شما حلول کنی و رنگ بپاشی زندگی را ...

اینک بلندای جاده طرحی به قامت ولایت را به تماشا نشسته ...

جاده خسته شده از استواری گام های زائران ...

جاده و رنگ و زیارت ...

همه تو را می خوانند ...

این آخرین جمعه‎ی پاییز است ...

و کاش پاییزی بی تو نباشد ...

بیا تا با هم جاده رامرور کنیم ...

و رنگ را و عاشقی را ...

نیست رنگی که بگوید با من ...

اندکی صبر سحر نزدیک است ...