به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نافع، کتاب «مجموعه مقالات باستانشناسی و تاریخ شهر همدان» به کوشش علی هژبری دربردارنده 24 مقاله برپایه 16 فصل کاوش باستانشناسی است. این مقالهها به تاریخ و باستانشناسی شهر همدان اختصاص دارند و بهقلم پژوهشگرانی نوشته شده که بهویژه پس از انقلاب اسلامی در این شهر کاوش کردهاند.
«باستانشناسی همدان» بهقلم پرویز اذکایی، «گاهنگاری دشت همدان (پسکرانههای شمالی الوند) از هزاره پنجم تا دوران میانی هزاره سوم پیش از میلاد» بههمت بهزاد بلمکی، «معرفی تپه مریانج II: زیستگاهی از دوره مسسنگی تا مفرغ، مطالعه توالی فرهنگی، برپایه سفالینههای سطحی و مکشوف از گمانهزنی بهمنظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم اثر» پژوهشی از ذبیحالله بختیاری و «معرفی اشیا مفرغی پیش از اسلام موزه هگمتانه» تالیف یعقوب محمدیفر نخستین مقالههای این کتاب بهشمار میروند.
در مقدمه این کتاب آمده است: «دشت همدان از دوره مسسنگی منابع زیست محیطی کافی برای استقرار گروههای انسانی را فراهم آورده است ولی نام همدان بیشتر با نام تاریخی هگمتان/ اکباتان گره خورده است. منابع معتبری که در مورد همدان، هگمتانه یا اکباتان نگاشته شده را میتوان در دو بخش مجزا از هم مورد بررسی قرار داد: 1) منابع تاریخی شامل منابع کلاسیک: الف) گلنبشتهها و سنگنبشتههای بینالنهرینی. ب) منابع یونانی و رومی. ج) منابع مورخین اسلامی و سیاحان و سفرنامهنویسان. 2) آراء و نظرات محققین و باستانشناسان.»
«موشتپه، بنایی نویافته ار دوره آهن III در همدان» به کوشش عباس مترجم، «مطالعه در خصوص تاریخچه، جایابی و ساختار هگمتانه مادی» بههمت کاظم ملازاده، «راهشاهی، همدان محور مرکزی ارتباطات امپراتوری هخامنشی» اثر علی خاکسار، «شناسایی منابع سنگ مورد استفاده در ساخت پایه ستونهای هخامنشی محوطه هگمتانه به روش: پراش پرتو ایکس (XRD) و سنگنگاری (Petrography)» تالیف مسعود رشیدینژاد، «آثار بهدست آمده از شهر باستانی هگمتانه، (با تاکید بر یازده فصل کاوش و مطالعات باستانشناختی به سرپرستی محمد رحیمصراف)» بهقلم خلیلالله بیکمحمدی بخش دیگری از این مقالههاست.
درباره آغاز بهکار باستانشناسان در همدان اینگونه نوشته شده است: «داستان باستانشناسی همدان با ورود اروپاییان و شروع به کار فرانسویان در اقصی نقاط ایران گره خورده است. ژاک دمورگان در سال 1896 میلادی به بررسی 24 روزهای در همدان پرداخت. این بررسی در نهایت منجر به کاوش شارل فوسه در تپه موسوم به قلعه شاه داراب و سرقلعه شد. وی از 16 آوریل تا 13 اکتبر 1913 میلادی بهمدت 6 ماه، با همکاری ویرولو و با هزینه موزه لوور و با نظارت اسماعیلخان، کارشناس ایرانی عتیقات، در دو نقطه از آن تپه که گمان میرفت هگمتانه باستانی باشد، به خاکبرداری پرداخت.»
«بررسی ماهیت اکباتان؛ شهر یا دژ» پژوهشی از علی هژبری، «دستاوردهای نتایج فصل شانزدهم کاوش در تپه هگمتانه» بههمت یعقوب محمدیفر، «معرفی و طبقهبندی سفالهای اشکانی بهدست آمده از کاوشهای دورِ دوم تپه هگمتانه (1383 تا 1385)» نوشته مسعود آذرنوش، «تدفینهای دوره اشکانی شهر همدان» به کوشش علیرضا دایلر، «سالیابی آجرها و سفالهای بهدست آمده از کاوشهای تپه هگمتانه» پژوهشی از فرانک بحرالعلومی، «معرفی درهمهای اشکانی گنجینه همدان» اثر مصطفی رشیدیارزنده و همچنین «گونهشناسی سفالهای دوره ساسانی مکشوف از تپه هگمتانه» بههمت رویا تاجبخش، آثار دیگر این مجموعه مقالهها بهشمار میروند.
در بخشی دیگر از مقدمه کتاب آمده است: «تاریخگذاریهای نسبی اخیر از کاوشهای باستانشناسی نشان میدهند که دوره بناهای خشتی مکشوف در همدان پیشتر از دوره اشکانی نیست؛ چیزی که تاریخگذاری مطلق نیز به اثبات رساند. از شواهد دیگر میتوان به گورستانهای متعددی اشاره نمود که در نقاط مختلف همدان در سالهای اخیر بهدست آمدهاند. این گورستانها متعلق به دوره اشکانی هستند.»
«تپه هگمتانه با یک قرن سابقه کاوش: محوطهای تاریخی ـ پژوهشی یا مجموعهای توریستی» بهقلم بابک مغازهای، «نقش، جایگاه و کارکرد آرامگاهها در بافت کهنشهر همدان» اثری از محمدابراهیم زارعی، «بازشناسی ویژگیهای مزارشناختی و معماری امامزاده محسن(ع) همدان» پژوهشی از رضا نظریارشد، «امامزاده یحییِ شهر همدان» تالیف علی خاکسار، «بررسی پل تاریخی آبشینه» نوشته آتوسا مومنی، «پژوهشی در حمامهای شهر همدان» بهقلم محسن جانجان و «تجزیه و تحلیل دو گونه متفاوت معماری سنتی شهر همدان بر اساس شواهد موجود در اواخر دوره قاجاریه و اوایل پهلوی: خانه صمدی و باغ عمارت نظری» بههمت اسماعیل رحمانی، همچنین مقالهای انگلیسی از مرجان مشکور با عنوان «Hegmataneh Faunal Remains; A Brief Insight into the Parthian Archaeozoology» نیز در پایان این کتاب آورده شده است.
چاپ نخست کتاب «مجموعه مقالات باستانشناسی و تاریخ شهر همدان» به کوشش علی هژبری در 333 صفحه، شمارگان یکهزار نسخه و بهای 18 هزار تومان از سوی پژوهشگاه سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در اختیار پژوهشگران و علاقهمندان به حوزه باستانشناسی قرار گرفته است.
منبع:ایبنا
دیدگاه شما