به گزارش نافع،  این روزها در ایام سوگواری سید سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) انگار غم همه جا را فراگرفته، همه مردم با عمه سادات خانم زینب کبری(س) هم نوا شده و به گریه و زاری، مراسمات مذهبی و سوگواری می پردازند تا شاید بتواند بطور واقعی به منتقم خون حسین (ع) حضرت اباصالح المهدی (عج) بگویند آجرک الله یا بقیه الله...

از همان روزهای آغازین ماه محرم اگر سری به تکایا، مساجد و حسینه ها می زدید و شاید نه از روزهای آغازین، بهتر است بگوییم چندین روز به ماه محرم می ماند می شد شور و شوق ذاکرن حسینی را دید که با تمام دقت مشغول وظیفه خود بودند و در ایام سوگواری، مردم دسته دسته در برنامه های هیات های حسینی شرکت می کردند و بعد ز اتمام برنامه ها در هر روز و شب انگار روحشان تازه میشد. با دیدن این صحنه های زیبا می شد به خود بالید و افتخار کرد که این مردم با صفا خالصانه ارادت خود را به مظلومیت حضرت اباعبدالله(ع) و یاران باوفایش نشان می دهند هر کس به یک نحو، یکی کفش جفت می کرد، یکی چای روضه می ریخت، یکی آشپزی، یکی مداحی، یکی سخنرانی، یکی خیمه می زد، یکی با ذوق و هنر فراوان پشت شیشه ماشین ها را می نوشت، یکی پرده سیاه می زد، یکی عزاداری می کرد، یکی میانداری و یکی هم اشک چشمانش از خلوص نیت جاری بود.
و خوش به حال همه این ارادتمندان که مصداق واقعی همان سخن گرانقدر پیامبر اعظم حضرت محمد مصطفی(ص) هستند که فرمودند: در آخر زمان قومی هستند که به برگزاری عزا برای حضرت حسین ابن علی(ع) می پردازند. تا اینجا فقط مقدمه ای بود برای بحث اصلی که در ذهنم است و می خواهم به آن بپردازم:
شب تاسوی حسینی وقتی هیات تمام شد در ذهن خود داشتم به فردا و دسته های عزاداری فکر می کردم که چه حزن انگیز این دسته های عزاداری درسطح خیابانهای شهر حرکت می کنند و به همه افراد شهر اعلام می دارند امروز روز عزای سقای دشت کربلا حضرت ابالفضل العباس(ع) است.
اولین دسته ای که دیدم جوانان با صفایی بودند که بخاطر عزای اربابشان زنجیر می زدند و با آن طبلهای پر سر و صدای خود شاید به تمام دشمنان زمان حال رجز می خوانند که اگر آن روز حسین ابن علی (ع) تنها بود امروز ما منتقم خون حسین(ع) هم پیمانیم.
دوباره دسته دیگری دیدم که با لباسهای سقایی در حال حرکت بودند و با ذکر محزون خود توجه افرادی که در خیابان تردد می کردند را جلب کرده و دها دسته دیگر که هر کدام با سبک و سیاق هیات خود به عزاداری می پرداختند.
ای کاش هر فردی که روز تاسوعا برای توسل به حضرت ابالفضل العباس(ع) به دسته های عزاداری می پیوست و یا در خیابان ها به انتظار این دسته ها بودند فقط این صحنه های زیبا که قسمت کمی از آنها را توضیح دادم را می دیدند.
متاسفانه هر از چند گاهی با صحنه ای مواجه می شدند که تنها خود آنها آزرده خاطر می شدند که قطعا به نظر، دل حضرت زهرا(س) هم از این صحنه ها می شکند. خانوم هایی با سر و شکل هایی نه چندان مناسب و لباس ها و فرم های زننده در این مراسم شرکت کرده بودند، انگار خبر نداشتند امروز چه روزی است امروز با روزهای دیگر فرق دارد. بهتر است امروز را احترام می گرفتند و یا در خیابانها حاضر نمی شدند و یا در صورت حاضر شدن شرایط حجاب یک زن مسلمان را رعایت می کردند.
با خودم گفتم شاید این افراد فراموش کرده اند و نمی دانستند امروز چه روزی است و بعد از خارج شدن از خانه متوجه شده اند.
با آن امید که این افراد روز تاسوعا متوجه می شوند و فردا با شرایط بهتر، روز عاشورا در صحنه حاضر می شوند به خانه رفتم و فردای آن روز با خیال راحت یعنی روز عاشورا از خانه بیرون آمدم و به سمت مرکز شهر به راه افتادم تا به دسته های عزاداری بپیوندم.
خیابانها مملو از دسته های عزاداری بود عده ای سینه می زدند، عده ای زنجیر، عده ای به سقایی مشغول بودند، عده ای کودک خود را به این مراسم باشکوه رسانده بودند تا آنها را بیمه کنند و از همان کودکی آنها را با ذکر ابا عبدالله الحسین (ع) آشنا کنند، ولی انگار نباید خیالم راحت می شد چون دوباره با صحنه هایی که انتظار نداشتم روبرو شدم.
انگار بعضی از این خانوم های غیر محترم، نه شیعه نبودند، نه مسلمان و نه انسان...
از تلوزیون برنامه ای را می دیدم که مسیحیان تهران را نشان می داد که در روز عاشورا به عزاداری می پرداختند بعضی از مردم را نشان می داد در قلب اروپا آنجا که هیچ اثری از اسلام و مسلمانی نیست چه برسد به شیعه و مسائل مربوط به آن عزاداری به پا می کردند.
این خانومها اگر در آن کشورها بودند چه می کردند؟
در روز عاشورا شنیده ایم ارامنه به سرور و سالار شهیدان توسل می کنند، این افراد از خدا بی خبر که با بد حجابی خود مانع از برگزاری مراسم دستجات بصورت کاملا روحانی شدند ای کاش این یک روز را با زینت مناسب همچون زینب کبری(س) که در روز عاشورا در کربلا با مواجه با آن شرایط سخت حجاب خود را حفظ نمود، وارد خیابان نمی شدند تا باعث علامت سوال مراسمات مذهبی نشوند و بهانه بدست بدخواهان واقعه کربلا نمی دادند.
من از کودکی به یاد دارم که در روز عاشورا شمر و اطرافیانش با لباس قرمز و رنگارنگ و با برو رویی همچون لباسشان در تعزیه ها برای به تصویر کشیدن واقعه کربلا حاضر می شدند.
انشاالله این خواهران بی معرفت از طایفه قاتلان اباعبدالله (ع) نباشند، چون آنها هم مثل آن قوم ضاله در روز عاشورا حاضر شدند.
امیدوارم این رفتار بی رحمانه از سر نادانی باشد و نه چیز دیگری..
یا حسین (ع) قربان لب تشنه ات ما شرمنده ایم که هنوز هم غریبی ....
التماس دعا