به گزارش نافع به نقل از فارس،امروز شناسنامه دارالمومنین همدان، یک نام واحد را در قلب خود ثبت کرد.... آری... امروز همه نوزادان سرزمین من، نام بلند «علی‌اصغر» را برگزیدند و به دستان کوچکش توسل جستند.

امروز تمام مادران سرزمین من، خود را «رباب» نام نهادند و صحرای سینه سوزان خود را در چنگ و رباب نوای ناله «رباب» رها کردند.

امروز تمام گهواره‌های گیتی، شیون سر دادند و از شدت تشنگی و خستگی، نقش بر زمین شدند.

امروز تمام مشک‌های دنیا از خجالت آب شدند وقتی نتوانستند خود را به لب‌های تشنه علی اصغر برسانند.

امروز تمام نوزادان سرزمین من، مفهوم چشم‌انتظاری را فهمیدند و با ناله بی‌رمق علی اصغر، قرین شدند.

امروز مرثیه اشک از چشمه چشمان، جاری شد وقتی کوچک‌ترین غزل مثنوی حسین(ع) با تیغ کینه سر بریده شد.

امروز شیرخوارگان دیار من، دستان مادرانشان را گرفتند و برای عرض تسلیت و تعزیت به نزد رباب آمدند.

امروز مادران این خطه از سرزمین ایران، نوای غربت غریبانه لالایی را سر دادند و بر غم جدایی رباب و طفلش، اشک ماتم ریختند.

امروز شیرخوارگان دارالمومنین، علی‌وار به صحنه آمدند و با گریه‌های خود، بزرگی حسین(ع) و خواری دشمن را فریاد زدند.

امروز غنچه‌های باغ این سرزمین آمدند و با بارش ستاره از سپهر چشمانشان، سرودند که «پرپر می‌شوند اما دست از دامان علی اصغر(ع) نمی‌کشند».

امروز قد و قامت نوزادان دیار من، قلب هستی را نشانه رفت و از داغ نبود علی اصغر(ع) قیامت کرد.

امروز شیرخوارگان سرزمین من، با سید و سالار خود هم‌قسم شدند تا هماره شیرمردان و شیرزنان عرصه دیانت ‌باقی بمانند و انتقام خون خدا را از صحنه دنائت بگیرند.