به گزارش نافع، ما انسان ها همه به نوعی تنهاییم ، حس غریبی و غربت گاه گاهی به سراغمان می آید و ما را در افق های زندگیمان بی کس و تنها نشان می دهد.

گاهی در کنج این تنهایی ها با خدای خود خلوتی می کنیم و اشکی می ریزیم ، و اما گاهی چنان دلتنگیم که هیچ اشک و گریه ای سبکمان نمی کند.

روحمان طالب پرواز است و قفس جسم را بر نمی تابد ، دلمان پر پر می زند و نمیداند کجا برود آرام و قرار نداریم ساعت ها به سختی می گذرند و ثانیه ها در گذر خود نیشی به تن رنجورمان می زنند .

اما در حوالی این چنین احساساتی گاه درهای نوری گوشیده می شود ، گاه بغضی از دل سرچشمه می گیرد و جاری می شود و دلتنگی ها را با خود می برد ، گاه در آغوش خدا جا می شوی و گرم ، گرم که میشوی یخ دلت آب می شود ، پرنده بی تاب دل آرام می گیرد و نغمه می خواند « الا بذکر الله تمطئن القلوب» در آشیانه یاد خدا آرام می گیرد .

و گاهی صدایی ، راهی نشانت می دهد در کویر دلتنگی ها و سردرگمی ها، چون قطب نمایی آسمانی مقصد آرامش را نشان می دهد « ای حرمت ملجأ درماندگان»

در این زمان هاست که همه وجود ما عزم و ارداه می شود به سمت قبله دل های غریب به صحن غریب اهل بیت(علیهم السلام) ، و چشم ها دو دو می زند که هر چه زودتر منور به نور گنبد طلایش شوند و جان ها در فضای پر نور و متبرک آرامگاهش آرام گیرند.

این دلتنگی ها به سراغ خیلی از ما می آید، و حال و هوایمان را عوض می کند ، دلمان را راهی مشهد مقدس می کند .

بسیاری بار سفر می بندند و می روند و بسیاری به خاطر مشکلات زندگی پابوسی امام مهربان را به فرصت های بعد موکول می کنند ، فرصت هایی که شاید هرگز پیش نیاید و شاید هم زودتر از آنچه فکرش را بکنیم راهی اش شویم.
از عبدالعظیم حسنی روایت شده است که گفت: شنیدم امام محمد بن علی الجواد (علیهماالسلام) می فرمایند: «هر که پدرم را زیارت کند و از باران یا سرما یا گرما به او آزاری رسد، خداوند آتش را بر بدنش حرام کند»

اما یک فرصتی هست که دور و نزدیک نمی شناسد درهای آسمان و زمین همه به سمت مشهد الرضا باز است ، هر کجا باشیم می توانیم زیارت کنیم ، می توانیم غم های غربتمان را با حضرتش در میان بگذاریم و همه کسان عالم را داشته باشیم .

می توانیم از پشت میز کارمان ، در خیابان هنگام قدم زدنمان،در پارک و... مستقیم به آقا وصل و متوسل شویم و سفره دل بگشاییم .

درست است که هر کجا هستیم و در هر زمانی امامان عزیز ما اگر بخواهیم متوجه ما می شوند و به درد دلمان می رسند .

اما امروز یک فرصت استثنایی است ،یک بار عام است برای شرف یابی خدمت شاه خراسان ، هر گوشه عالم باشیم ، چه در مشهد الرضا باشیم چه در دورترین نقطه این کره خاکی ، یک سلام که بدهیم جواب می شنویم ...

بله امروز روز زیارتی آقا امام رضا علیه السلام است ، روز بیست و سوم ذی القعده ،23 ذی القعده روز بسیار شریفی است، این روز زیارتی مخصوص امام رضا (علیه السلام) است و زیارت آن حضرت از دور و نزدیک سنت است.

سید بن طاوس در کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة»، در ذیل اعمال روز 23 ذی القعده می نویسد: «در بعضی از کتاب‌های دانشمندان غیر عرب دیده‌ام که زیارت امام رضا (علیه السلام) در روز 23 ذی القعده، از نزدیک یا دور، به وسیله یکی از زیارات معروف یا آن چه که شبیه زیارت است، مستحب است. (الإقبال بالأعمال الحسنة 130).

در این فرصت استثنایی علاوه بر اینکه می توانیم عقده دل بگشاییم از همه دردها و رنج ها و دلتنگی هایمان بگوییم ، دریا دریا ثواب و عنایت نیز می توانیم به دست بیاوریم.
میلاد امام رضا (ع)

این مرام اهل بیت علیهم السلام است هم پناه می دهند، هم پاداش، پناه نمی دهند که پاداش بگیرند، منّت نمی گذراند عزّت می دهند.

از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

«هر که برای زیارتم بار سفر بندد، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده شود، هر که مرا در آن قطعه زمین زیارت کند، همانند کسی است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را زیارت کرده باشد و خداوند اجر هزار حج مقبول و هزار عمره ی مقبوله برای او بنویسد و من و پدرانم شفاعت کنندگان او در روز قیامت باشیم، و این قطعه زمین باغی است از باغهای بهشت و محل رفت و آمد فرشتگان است و تا ابد گروهی از آسمان نازل می شوند و گروهی بالا می روند تا آن که در صور بدمند.(روز قیامت)«بحارالانوار،ج 102،ص 44، ح 51».

ما امروز این فرصت را داریم که از راه دور سلامی عرض کنیم و بهره مند شویم ، عزیزان این فرصت ها ارزشمند هستند باید غنیمت بدانیم ، به سرعت برق و باد می گذرند ، امروز را از دست ندهیم ، به گوشه ای برویم و با امام خوبمان خلوتی کنیم ، خودمان را سبک کنیم و بیعتی تازه کنیم . تا هم دنیا را در امنیت داشته باشیم هم آخرت را این ها را ائمه عزیزمان به ما وعده داده اند .
سید بن طاوس در کتاب «الإقبال بالأعمال الحسنة»، در ذیل اعمال روز 23 ذی القعده می نویسد: «در بعضی از کتاب‌های دانشمندان غیر عرب دیده‌ام که زیارت امام رضا (علیه السلام) در روز 23 ذی القعده، از نزدیک یا دور، به وسیله یکی از زیارات معروف یا آن چه که شبیه زیارت است، مستحب است.

حضرت امام جواد (علیه السلام) می فرمایند:

«هر که قبر پدرم در طوس را زیارت کند، خداوند گناهان گذشته و آینده ی او را بیامرزد، و روز قیامت منبری رو به روی منبر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای او نصب کند تا آن که خداوند از حسابرسی بندگانش فارغ شود.» «عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 259، ح 19».

به شوق یار

از حضرت عبدالعظیم حسنی روایت شده است که گفت: شنیدم امام محمد بن علی الجواد (علیهماالسلام) می فرمایند: «

هر که پدرم را زیارت کند و از باران یا سرما یا گرما به او آزاری رسد، خداوند آتش را بر بدنش حرام کند.»«امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه)، ص 521».

شفاعت اهل بیت علیهم السلام

از حضرت امام رضا (علیه السلام) روایت شده است که فرمودند:

«من در زمین غربت کشته و مسموم و مدفون می شوم، این را از سخنانی دانستم که پدرم از پدرش که از پدرانش علی بن ابی طالب (علیهم السلام) از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) برای من وصیت می کرد، همانا هر که مرا در غربتم زیارت کند، من و پدرانم شفاعت کنندگان او در روز قیامت هستیم، و هر که ما شفیع او باشیم، نجات می یابد حتی اگر گناهان انس و جن را بر دوش داشته باشد.»

«عیون اخبار الرضا (علیه السلام)، ج 2، ص 263، ح 33، امالی شیخ صدوق (رحمت الله علیه)، ص499».

خوشا به حال آنان که در این روز شریف مهمان حرم ملکوتی آقا امام رضا علیه السلام هستند و خوشا به حال ما که در این روز بزرگ زنده ایم و نفس می کشیم و فرصت این را داریم که امام عزیزمان را زیارت کنیم ، در این روز فاصله ، معنایی ندارد همه ما هر کجا که هستیم ابراز ارادتمان به محضر ایشان خواهد رسید و امیدواریم که عنایت ایشان هم به ما برسد و در درگاه ربوبی پروردگارمان واسطه عرض حاجات ما شوند .

ذکر یک نکته :

روز 23 ماه ذی القعده روز زیارتی امام رضا علیه السلام مقارن شده با روز یک شنبه این ماه ، همانطور که عزیزان مستحضر هستند ، برای یک شنبه های این ماه نمازی بسیار با فضیلت وارد شده است بدین شرح که :

روایت شده که رسول خدا صلوات الله علیه در روز یکشنبه ماه ذی‌القعده فرمود: مردم! کدام یک از شما می‌خواهید توبه کنید؟ راوی می‌گوید: گفتیم: رسول خدا! همه ما می‌خواهیم توبه کنیم. حضرت فرمودند: غسل کرده، وضو گرفته و چهار رکعت نماز به جا آورید. در هر رکعت یک بار (فاتحةالکتاب)، سه بار (قل هو الله احد) و یک بار معوذتین (قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق) بخوانید. آنگاه هفتاد بار استغفار نموده و در پایان (لا حول و لا قوة الا بالله) بگویید. سپس بگویید: «یا عزیز! یا غفار! اغفرلی ذنوبی و ذنوب جمیع المۆمنین و المۆمنات فانه لا یغفر الذنوب الا انت» ای عزیز! ای بخشاینده! گناهان من و گناهان تمام مردان و زنان مۆمن را ببخش که جز تو کسی گناهان را نمی‌بخشد.

آنگاه فرمود: بنده‌ای از امت من چنین عملی را انجام نمی‌دهد مگر این که از آسمان به او ندا می‌رسد: بنده خدا! عمل را از نو شروع کن که توبه تو قبول، و گناهانت بخشیده شد. فرشته دیگری از زیر عرش ندا می‌کند: ای بنده! مبارک باد بر تو و بر خانواده و خاندانت. منادی دیگری صدا می‌زند: در روز قیامت، دشمنانت را از تو راضی می‌نمایند. فرشته دیگری ندا می‌کند: ای بنده! با ایمان از دنیا می‌روی؛ دینت از تو گرفته نشده و قبر تو نورانی و وسیع خواهد شد. منادی دیگر صدا می‌زند: پدر و مادرت از تو راضی می‌شوند، گرچه خشمگین باشند؛ پدر و مادر و خاندانت بخشیده شده و در دنیا و آخرت خوش رزق خواهی بود. جبرئیل ندا می‌کند: من با فرشته مرگ پیش تو آمده و به او دستور می‌دهم که با تو خوش رفتار بوده، به خاطر مرگ آسیبی به تو نرسانیده و به نرمی روح را از بدنت خارج نماید....(کتاب مفاتیح الجنان ، اعمال ماه ذی القعده )

چه خوب است که در این روز با برکت پیش از زیارت امام عزیزمان با این نماز بر درگاه خداوند متعال از گناهانمان توبه کنیم باشد که از برکت این روز بزرگ روح و جان ما رنگ معنویت و ایمان به خود بگیرد.

فاطمه محمدی