به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نافع در دانشگاه، متن بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه بوعلی سینا در خصوص مسائل پیش آمده در سفر ریاست جمهور به نیویورک به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

"ما مخالف با حرکتهاى صحیح و منطقى دیپلماسى نیستیم؛ چه در عالم دیپلماسى ، چه در عالم سیاستهاى داخلى. بنده معتقد به همان چیزى هستم که سالها پیش اسم‌گذارى شد «نرمش قهرمانانه»؛ نرمش در یک جاهایى بسیار لازم است، بسیار خوب است؛ عیبى ندارد، اما این کشتى‌گیرى که دارد با حریف خودش کشتى میگیرد و یک جاهایى به دلیل فنّى نرمشى نشان میدهد، فراموش نکند که طرفش کیست؛ فراموش نکند که مشغول چه کارى است؛ این شرط اصلى است؛ بفهمند که دارند چه‌کار میکنند، بدانند که با چه کسى مواجهند، با چه کسى طرفند، آماج حمله‌ى طرف آنها کجاى مسئله است؛ این را توجّه داشته باشند."

مقام معظم رهبری ۲۶/۰۶/۹۲

حضور هیئت ایرانی در مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک و دیدارهای دیپلماتیک و مواضع رئیس جمهور و وزیر امور خارجه در خصوص مسائل مختلف از جمله موضوع هسته ای بازتاب ها و واکنش های مختلفی را در پی داشته است با توجه به اینکه در ماه های اولیه فعالیت دولت جدید می باشیم و تیم جدید مذاکره کننده هنوز مذاکرات جدی را با گروه ۵+۱ نداشته قضاوت درباره روندی که در پیش گرفته شده است کمی زود می باشد اما توجه به نکاتی پیرامون این موضوع در شرایط حساس کنونی لازم و مهم می باشد :

۱- تقابل انقلاب اسلامی ایرانی با طاغوت جهانی و در راس آن شیطان بزرگ آمریکا یک تقابل سیاسی و اختلاف نظر در خصوص یکی دو موضوع نیست که بشود با یک نشست سیاسی و لبخند دیپلماتیک آن را حل کرد و همانطور که رهبر کبیر انقلاب در خصوص زمان رابطه با آمریکا می فرمایند : "مگر انشاء الله روزی برسد که آنها به اشتباه خود پی ببرند و در مسیر انسانیت و انسان دوستی و احترام به حقوق دیگران واقع شوند" ایشان همچنین مذاکره بخاطر منافع ملت را مشروط به شرایطی می پذیرند و خطاب به نمایندگان ویژه دولت آمریکا در سال ۵۸ می گویند: « اگر چنانکه آمریکا دست از جاسوسی بر ضد نهضت بردارد راه مذاکره در خصوص بخشی از روابطی که به نفع ملت است باز می باشد.» لذا دولت مردان باید در موضع گیری های خود به ماهیت تقابل انقلاب اسلامی و آمریکا به عنوان نماد روند ظالمانه نظام سلطه توجه داشته باشند.

۲- همانطور که مقام معظم رهبری فرمودند "نرمش قهرمانانه" در عرصه دیپلماسی می تواند در مواقعی خوب وقابل قبول باشد اما واضح است که این نرمش یک حرکت تاکتیکی در برابر دشمن است و نه تلاش برای ایجاد رابطه راهبردی با دشمنی که هنوز تغییری در سیاست های استکباری خود که در تناقض آشکار با منطق اسلام "لا تَظلِمونَ وَ لا تُظلَمون" نداده است ،نیست.

۳- در خصوص استفاده دیپلماسی و نرمش قهرمانانه آنچه که مورد اهمیت است با توجه به تجربه مذاکرات هسته ای در سال های ۸۲ و مذاکرات در خصوص گروگان های لانه جاسوسی در الجزایر در سال ای اولیه انقلاب توجه به برنامه ها و اهداف دشمن است ، واضح است اگر در دیپلماسی ما در خصوص برخی مسائلی کفتگو کنیم و به توافق برسیم باید خروجی آن به نفع ملت باشد و همانطور که در شعارهای دولت مطرح شد ضمن حفظ منافع ملی و خطوط قرمز انقلاب به کاهش فشارهای اقتصادی منجر شود در غیر این صورت اگر قرار باشد مثل گذشته پس از مدتی وقت کشی و گرفتن امتیازاتی هیچ دست آوردی برای ملت نداشته باشد نه تنها نرمش و مذاکره تدبیری درست نیست بلکه حماقتی استراتژیک است.