به گزارش نافع به نقل از کورنگ، هنر قالیبافی از گذشته های دور در فرهنگ اهالی شهرستان کبودراهنگ ریشه دوانده و به هنری موروثی تبدیل شده است به طوری که با گذر زمان به فراموشی سپرده نشده است.
این هنر با زندگی زنان خانه دار کبودراهنگ گره خورده و اهالی این شهرستان در گذشته وقت بیشتری را برای بافت قالی صرف می کردند.
با وجود اینکه زنان بسیاری از روستاهای کبودراهنگ در هیچ مدرسه و دانشگاهی ترکیب رنگ و نقشه خوانی را فرانگرفته بودند اما فرش این شهرستان از نظر نوع بافت از جایگاه ویژه ای در کشور برخوردار بوده تا جایی که برخی از بافت ها نظیر فرش "حسین آباد" و "مهربان" این شهرستان شهرت جهانی داشته و به بسیاری از کشورها صادر می شده است.
به مرور زمان بازار تجارت فرش دگرگون شد و چینی ها و هندی ها وارد این عرصه شدند و با طرح و نفشه ایرانی فرش بافته و در بازار عرضه کردند اما با این وجود هنوز هم شهرت فرش ایرانی مخدوش نشده است.
گذر زمان، ماشینی شدن کارها و تغییر ذایقه مشتریان فرش از دیگر عوامل کاهش فروش فرش دستباف منطقه شد در نتیجه دارهای قالی کم شد و جامعه زنان تا حدودی از این هنر قدیمی فاصله گرفتند.
سرانجام نبود برنامه ریزی منسجم برای فعالان بخش فرش زمینه افول این هنر ارزشمند و میراث کهن را تا حدودی فراهم ساخت.
اما امروزه اکثر قالیبافان این شهرستان در حال گره زدن فرش‌های صادراتی قم هستند و چندان اثری از نقش و طرح بومی این شهرستان مشاهده نمی‌شود و کمتر نشانی از فرش بومی می توان یافت.
انتهای پیام/ ب