به گزارش نافع به نقل از صدای دانشجو سید یعقوب کریمی دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی آب دانشگاه بوعلی سینا شاعر جوان اهل لرستان در سرودن رباعی استعداد خاصی دارد به گونه ای که او را از جمله امیدهای آینده در رباعی می دانند. رباعیات ایشان بیشتر با مضامین عاشورایی و موضوعات مربوط به اهل بیت هستند.

خیلی اتفاقی با ایشان در کتابفروشی جلوی دانشگاه بوعلی سینا روبرو شدیم و ایشان هنگامی که بحث ما را درباره شعرا شنیدند رباعی زیر را برایمان خواندند.. رباعی زیر به گفته ایشان درباره حضرت رقیه است:

ای بعد علمدار علم بر دوشت              چون غرش رعد گریه خاموشت

دیروز سرت به ناز در آغوشی               امروز سری بریده در آغوشت

وقتی رباعی را برایمان خواند از ایشان تقاضا کردیم اگر سروده دیگری دارند برایمان بخوانند و ایشان رباعیات زیر را برایمان خواندند و گفتند اکثر رباعیات زیر تا حالا منتشر نشده اند و در آینده قصد انتشار کتاب دارند:

در خیمه ببین امید جریان دارد               زهرای علی به دست قرآن دارد

برخیز که لب های عطش ناک حرم        هر لحظه به اعجاز تو ایمان دارد

***

شمس و قمر و ستاره را آوردند            منظومه بی بدیل و بی مانندند

خورشید طلوع کرده بر قامت نی          هفتادو دو ماه گرد آن می گردند

***

آبی، خاکی، طراوتی، بارانی               چندان که بگفتیم دوصدچندانی

قرص قمری و نور را از خورشید             آنگونه که هست بازمی تابانی

***

تقدیم به حضرت علی اصغر:

آقا شده و چشم و چراغ ایل است         رویای خلیل عشق را تاویل است

از دور سپیدی گلویش پیداست              در حنجره اش هزار اسماعیل است

***

تقدیم به کودکان دشت کربلا:

بی تاب، پرآب و تاب باید برسد                با مرکب خوش رکاب باید برسد

یک شاخه گلی کنار دریا خشکید            پیغام به گوش آب باید برسد

***

تقدیم به حضرا فاطمه(س):

تب داری و قدکمان و دلسوخته ای           شمعی و نظر بر آسمان دوخته ای

توآتشی از نسل هزاران خورشید             در سینه عاشقان برافروخته ای

***

تقدیم به حضرت ابالفضل:

تا عکس رخ ماه تو در آب افتاد                   گل،شیفته شد بنفشه بی تاب افتاد

درچند هزارمین شب بیداری                     برچشم تمام کودکام خواب افتاد

***

تقدیم به حضرت مهدی(عج):

شب رفت و سحر آمد و ما بیداریم              هر آینه در تاب و تب دیداریم

ای مطلع زیبای غزل ها بگذار                     یک شب سر راحت به زمین بگذاریم