به گزارش نافع به نقل از فارس، انتخابات مجلس دهم این روزها نقل اول محافل مختلف است و «چه کسی رأی خواهد آورد» در این دوره از انتخابات بیش از گذشته به سئوالی هیجان‌انگیز و البته با جوابی گاه مبهم تبدیل شده است.

هنوز و به مانند همیشه و بر اساس ساختار انتخابات در کشور تا زمانی که ثبت نام کاندیداها آغاز نشده، به طور قطع نمی‌توان از حضور اشخاص و شخصیت‌های مختلف سخن گفت و طبیعتاً تمام تحلیل‌ها وجهه احتمالی به خود می‌گیرد.

برای ارزیابی اینکه چه کسانی نامزد انتخابات می‌شوند و چه کسانی رأی می‌آورند، معمولاً گزینه‌ها و شرایط مختلف در جامعه، گرایش‌ها، موضوعات مهم روز جامعه و بسیاری موارد دیگر در نظر گرفته می‌شود و حتی مؤسساتی اقدام به نظرسنجی می‌کنند، فضای سیاسی جامعه نیز از جمله موضوعات مورد توجه در انتخابات است و به همین علت جناح‌ها و طیف‌های سیاسی نیز فعالیت وسیعی در این زمینه انجام می‌دهند، البته تاکنون همدانی‌ها نشان دادند که بیشتر از گرایش‌ها و جریان‌های سیاسی به مسائل ریشه‌های انقلابی و تدین کاندیداها نظر دارند و توجه به جمع نمایندگانی که تاکنون انتخاب شده‌اند مؤید این سخن است.

با این پیش‌فرض اگر بخواهیم به موضوع انتخابات و خروجی نمایندگانی که بر صندلی‌های خانه ملت می‌نشینند، بر اساس تقسیم‌بندی‌های سیاسی بنگریم، در استان طیف نزدیک اصولگرایان تاکنون بیشتر توانستند اقبال مردم استان را جلب کنند.

در دوره‌های گذشته مجلس در حوزه‌های انتخابی سراسر استان، اصلاح‌طلبان جز در چند مورد انگشت‌شمار آن هم با رأی‌های شکننده توفیق چندانی نداشتند، البته این سخن مدعی این نیست که مردم استان به صورت جناحی و سیاسی و توجه به لیست در انتخابات شرکت می‌کنند، چراکه تجربه به خوبی نشان می‌دهد که همدانی‌ها بیشتر به عملکرد، تدین، میزان پایبندی به اصول انقلاب کاندیداها توجه دارند و حزب و جناح در استان از توفیق چندانی برخوردار نیست، این نکته را طیف‌های سیاسی نیز به خوبی می‌دانند.

اصلاح‌طلبان در همدان تنها در دوره ششم مجلس و آن هم در دور دوم انتخابات توانستند گزینه خود را راهی مجلس کنند و پیش و بعد از آن این موفقیت تکرار نشد.

حتی در دوره هشتم مجلس شورای اسلامی، چند کاندیدای اصلاح‌طلب دانشگاهی وارد عرصه رقابت شدند که در نهایت نتوانستند رأی نزدیک به دو کرسی حوزه انتخابیه همدان در مجلس را هم کسب کنند، این افراد با پشتوانه دانشگاهی و بدنه اصلاح‌طلبی خواهان ورود به مجلس بودند که این توفیق را نیز به دست نیاورند، البته تجربه انتخابات در همدان نشان می‌دهد که اساتید منتصب به اصولگرایان بیشتر توانستند، اعتماد مردم را جلب کنند.

اصلاح‌طلبان تاکنون نتوانستند در انتخابات شورای شهر نیز با اقبال مناسبی مواجه شوند، حتی در دوره قبل که در سال 92 هم‌زمان با انتخابات ریاست جمهوری، شورای اسلامی شهر همدان نیز اعضای خود را شناخت، اصلاح‌طلبان باآنکه دو گزینه را رسماً در تریبون‌های مختلف معرفی کردند که از قضا یکی از آنها دانشگاهی بود، با موفقیتی روبه‌رو نشدند.

در دیگر حوزه‌های انتخاباتی، نیز روال به همین شکل است، حتی در حوزه انتخابیه نهاوند که یک اصلاح‌طلب کرسی نمایندگی مجلس را در اختیار گرفت، رقابتی تنگاتنگ با کاندیدای جریان اصولگرا داشت و با اختلاف تنها 151 رأی وارد مجلس شد.

اما در انتخابات پیش رو چه در انتظار اصلاح‌طلبان قرار دارد؟ تاکنون اصلاح‌طلبان گزینه‌ای که بتواند از پس رقبای قدر اصولگرا که مطرح شدند، بربیاید ارائه نداده‌اند. نکته دیگری که آینده اصلاحات را با چالش مواجه می‌کند، اختلافات داخلی است که شدت یافته و هرچه برخی تلاش می‌کنند تا این اختلافات را فرونشانند، موفق نمی‌شوند.

اما دولتمردان تدبیر و امید در استان که این روزها اختلافشان با اصلاح‌طلبان نمود بیرونی پیدا کرده، به نظر می‌رسد به دنبال گزینه‌های اعتدالی می‌گردند و گزینه‌های مطرح‌شده مورد وثوق آنها نیز مؤید همین فرضیه است، با این حال به نظر می‌رسد اختلافات موجود اصلاح‌طلبان از گزینه اعتدالی دولتی‌ها پشتیبانی نکنند و همین اختلافات به نفع طیف اصولگرایان تمام شود.

اصلاح‌طلبان تندرو نیز بدون در نظر گرفتن شرایط جامعه به دنبال گزینه‌های افراطی خود هستند و در نظر دارند تا با توجه به حقی که برای خود در دولت قائل هستند، دولتمردان نیز از نظر آنها حمایت کند. اتفاقی که به نظر می‌رسد با سیاست دولت اعتدال همخوانی ندارد.

تنها باید منتظر ماند و دید مرد اول سیاست استان و معاونش که در زمان خانه‌نشینی اصلاح‌طلبان، این جمع را دور هم نگاه داشت در جریان رفع اختلافات داخلی چه تدبیری خواهد اندیشید و چگونه بالانس سیاسی در استان بین استاندار و اصلاح‌طلبان استان تنظیم خواهد شد.

پایان پیام/م