یادداشت نافع:پیشرفت هایی که رسیدن به آنها در شرایط تحریم حقیقتا کاری است بس بزرگ.اما با تمام این اوصاف هنوز سنگرهایی وجود دارند که فتح نشده باقی مانده و حرکت انقلاب اسلامی را کند نموده اند و بی توجهی بیشتر به آنها نیز می تواند حتی عواقب جبران ناپذیری برای اساس انقلاب به دنبال داشته باشد.

یکی از این سنگرها،سنگر علوم انسانی است که ترجمه ای بودن آن تا کنون آسیب هاب زیادی را بر پیکره ی انقلاب وارد آورده است.موضوع دوم سنگر رسانه است که هنوز هم توجه صحیحی به آن نمی شود.هر چند وقت یک بار، وقتی در دوره های مختلف بسیج دانشجویی که با حضور دانشجویان بسیجی و دغدغه مند کشور در استان های مختلف و یا پایتخت برگزار می شود شرکت می کنم،دانشجویان زیادی را که در رشته های فنی و پزشکی دانشگاه های معتبر کشور تحصیل می کنند می بینم که از قصد خود برای ادامه تحصیل در رشته های علوم انسانی در مقطع کارشناسی ارشد برایم می گویند و از اینکه عزم خود را جزم کرده اند تا در رشته های علوم انسانی وارد شوند و با تعهدی که در خود می بینند به اسلامی شدن ترکیب فارغ التحصیلان و اساتید این رشته کمک کنند.اما هیچ دانشجوی بسیجی و متعهدی را ندیده ام-ویا خیلی کم دیده ام- که بگوید :«می خواهم در ارشد، کارگردانی سینما بخوانم» و یا بخواهد فیلمنامه نویس ، برنامه ساز تلویزیونی و یا سردبیر خبری شود.براستی چرا این دغدغه در بین دانشجویان انقلابی وجود ندارد؟

بیایید با هم نگاهی به جغرافیای رسانه ای کشور بیندازیم تا اوضاع را بسنجیم.در حوزه نشریات و رسانه های مکتوب اگر نگاهی به کیوسک های مطبوعاتی شهرتان بیندازید ،خواهیددید اکثر قریب به اتفاق روزنامه ها و هفته نامه ها و دیگر نشریات سیاسی ـ اندیشه ای کشور آن گونه که باید تعلق خاطری به آرمانهای اصیل انقلاب ندارند و وابسته و یا نزدیک به محافل دگراندیشند.در حوزه سینما اوضاع از لحاظ فرهنگی خیلی بدتر است.بیش از نیمی از فیلم های ساخته شده در سینمای کشورمان خواسته و یا ناخواسته در ترویج پوشش ها ، رفتارها و شیوه های زندگی غیر دینی و مفاهیم و اندیشه های غیر بومی تلاش می کنند.هر چند روز یکبار نیز شاهد انتشار اخبار نا امید کننده ای از مشکلات اخلاقی و اعتقادی بازیگران و سینما گران هستیم.سریال های سیما نیز در اکثر اوقات تجمل گرایی و تسامح دینی را ارویج می کنند.در عرصه برنامه سازی تلویزیون نیز ما کمتر هنرمند متعهدی همچون «شهیدی فر» داریم که «می دانند دارند چه می کنند» و متاسفانه در بقیه جاها مثل همیشه لنگ می زنیم چرا که به قول صفارهرندی وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی:«ما در کل هنرمند انقلابی در کشور کم داریم.» فراموش هم نباید کرد که امروزه رسانه بزرگترین ابزار جنگ نرم و تغییر و تسلط بر اذهان عمومی جهان است .در جای جای جهان امروز اکثر بازیگران مطرح هالیوود طرفدار دارند و شناخته می شوندو تولیدات هالیوود با این که هیچ سنخیتی با فرهنگ دینی و بومی کشورمان و خیلی از کشور های جهان ندارند،به خوبی دیده می شوند و تجربه ی رسانه ای قرن بیستم نشان داده است که اعتقادات ،تفکر،شکل زندگی،شیوه سخن گفتن و در نهایت شیوه انتخاب توده ها را می توان با رسانه به نفع خود تغییر داد و این مهمترین موضوع است.اکنون وقت آن فرا رسیده است تا این تفکر غلط که ورود جوانان دینمدار و انقلابی به حوزه سینما و رسانه زشت پنداشته می شود برچیده گردد و این عرصه نیز کم کم به تصرف نیرو های ارزشی در آید که البته مستلزم صرف وقت و هزینه ی بسیار است. به عقیده نگارنده امروز بر هر دانشجوی انقلابی و دغدغه مند و متعهد که توان و استعداد و هنر رسانه را در خود می بیند واجب است تا در جهت فتح این سنگر تلاش کند تا ارزش های انقلابی مسکوت و مظلوم نماند.