محمدرسول رضایی؛ نوجوانی که شجاعت را معنا کرد

شهید محمدرسول رضایی در ۱۹ تیر ۱۳۵۳ در شهرستان اسدآباد همدان متولد شد. او فرزند ارشد خانواده بود و از کودکی در کنار پدر و مادرش، مسئولیت‌پذیری را آموخت. اما تقدیر او را به راهی بزرگ‌تر کشاند؛ جنگ تحمیلی که در آن، نوجوانی‌اش را برای دفاع از خاک و ناموس وطن فدا کرد.

با آغاز تجاوز رژیم بعث، محمدرسول احساس تکلیف کرد و علی‌رغم سن کم، تصمیم گرفت راهی جبهه شود. اما مانع بزرگی پیش روی او بود: سن قانونی برای اعزام. او که عزم خود را جزم کرده بود، با دست‌کاری شناسنامه‌اش موفق شد راهی جبهه شود و دو بار به مناطق عملیاتی اعزام گردد.

روزی که محمدرسول به آسمان پر کشید

محمدرسول در دومین اعزام خود، در عملیات بیت‌المقدس ۲ که در ۳۰ دی ۱۳۶۶ در ارتفاعات غرب شهر ماووت عراق انجام شد، به شهادت رسید. اگرچه او تنها ۱۳ سال داشت، اما رفتار و منش او، نشان از بزرگی روحش داشت.

خانواده‌اش از مهربانی و ایثار او خاطرات بسیاری دارند. یکی از این خاطرات، فداکاری پنهانی او برای کمک به نیازمندان بود. او هر بار که برای گرفتن نفت می‌رفت، به دروغ می‌گفت پول یا کوپن را گم کرده‌ است؛ اما پدرش متوجه شد که نفت را به پیرزنی مستضعف داده که فرزندی نداشت.

وصیتی که به شعله‌های آزادی بدل شد

محمدرسول نه تنها در میدان نبرد، بلکه در اندیشه‌اش نیز به‌خوبی راه را شناخته بود. وصیت‌نامه‌ او نشان از بصیرت و روح استکبارستیزش دارد. او به دوستانش توصیه کرده بود:

«در تشییع جنازه من پرچم آمریکا را به آتش بکشید تا مردم بدانند من ضدآمریکایی و تابع ولایت فقیه هستم.»

همکلاسی‌های او این وصیت را اجرا کردند و در مراسم تشییع پیکرش، پرچم آمریکا را به آتش کشیدند، تا پیام این نوجوان شجاع، در تاریخ ثبت شود.

تصویری که جاودانه شد

نام محمدرسول رضایی، فراتر از یک یاد و خاطره، به نمادی از شجاعت و بصیرت تبدیل شده است. تصویری از او، بر دیوار اتاق رهبر معظم انقلاب اسلامی نصب شده و همچنین در نقاط مختلف شهر، یاد او زنده نگاه داشته شده است.

داستان زندگی این نوجوان شهید، الهام‌بخش نویسندگان نیز بوده است. کتاب «محمدرسول، آن مرد کوچک» به قلم فاطمه بگزاده، روایت‌گر زندگی و شجاعت‌های اوست.

محمدرسول رضایی، اگرچه در نوجوانی به شهادت رسید، اما نام و یادش همچنان در قلب تاریخ و در ذهن مردمان این سرزمین زنده است.