سبک زندگی که درآن کم کم نشاط حضور درکناربزرگترها وسایراعضای خانواده مزاحمت تلقی شد و همه به فکر داشتن زندگی مستقل افتاند.

اکنون که دوره سکونت در خانه های حیاط دار و سنتی و با صفا و برای اکثریت افراد جامعه  به پایان رسیده و زندگی شهرنشینی ما را مجبور کرده تا در محیطی فشرده بنام آپارتمان و یا مجتمع های مسکونی فلان و فلان زندگی کنیم شایدوضع قوانین آپارتمان نشینی شاید تنها راه حل به نظررسد پس باید این واقعیت را بپذیریم که برخی محدودیت ها لازمه زندگی آپارتمانی است  لذا انسانها  ناگزیرند برخی آزادی های خود را که در گذشته ای نه چندان دور برای خود حق تلقی می کردند صرف نظر کرده و تکالیفی در مقابل یکدیگر بپذیرند.

اما آنچه که در این میان آشکاراست اینکه فرهنگ آپارتمان نشینی هنوز به صورت صحیح و معنی واقعی آن رواج نیافته و برخی خانواده ها هنوز نیز با همان ذهنیت زندگی سنتی به آپارتمان هاو مجتمع های چند طبقه کوچ کرده اندو موجب مزاحمت برای همسایگان دیگر می شوند.

به همین بهانه خبرنگار شبنم ها به سراغ  تعدادی از مردم که در آپارتمان  زندگی می کنند رفته و ازمشکلات و معضلات روزانه آنها پرس و جو کرده  گویا مردم حرف های زیادی برای گفتن دارند.

اعظم 32 سال دارد و چند سالی بیشتر نیست که زندگی مشترکش را آغاز کرده است او از اشتیاقش برای آپارتمان نشینی می گوید و تعریف می کند که همیشه دوست داشتم بعد از ازدواجم در یک آپارتمان به اصطلاح نقلی اما رمانتیک با همسرم زندگی کنم ولی اکنون که ساکن یکی از آپارتمان های اطراف آرامگاه هستم به این مسئله فکرمی کنم که ای کاش موقعیت اقتصادی ما اجازه می داد که یک خانه از آن خودمان داشته باشیم حتی یک خانه کوچک اما مستقل.

نادیا؛ خانم دیگری که در همین آپارتمان زندگی می کند گفت: گاهی برخی ازافراد با پوشش و ظاهری نامناسب در حریم های عمومی ساختمان حاضر می شوند و مشکلاتی را برای ساکنان مجتمع ایجاد می کنند که آرامش دیگران را به هم می زنند و موضوع که در یک ساختمان هر کدام از ساکنین ساز خود را می زننداصلا درست نیست. 

مریم هم یکی ازصد ها نفری است که  بارها به خاطرمسائل ساده با همسایه های خود به مشکل برخورده است می گوید: متاسفانه علی رقم تذکرات مدیرساختمان بارها شده که برخی از همسایه ها با رفتاری زشت در مقابل حرف های حق و خواسته های منطقی جبهه می گیرند و حرف حق را نمی پذیرند.

او ادامه داد: مشاجره های لفظی برسرجای پارکینگ، ایجاد آلودگی های صوتی، نگهداری حیوانات و پرندگان اهلی و غیراهلی در محیط داخلی ساختمان ،عدم رعایت شئونات اسلامی در قسمت مشاعات، استفاده غیر اصولی از ظرفیت آسانسورها از جمله مشکلاتی است که ما با آن دسته و پنجه نرم می کنیم.

وی افزود: حضور با لباس نامناسب در راهروها و مکان های مشترک و تردد در راهروها با سروصدای زیاد و همچنین عدم رعایت اصول بهداشتی و قوانین ساختمان به نحوه زندگی در آپارتمان ها لطمه وارد می کند.

وی ادامه داد: مشکلات ما در این ساختمان تنها به این مورد محدود نمی شود، متاسفانه بعضی از همسایه ها مراعات دیگران را نمی کنند و در هر ساعتی از شبانه روز سروصدای آنها در ساختمان بیداد می کند.

وی  به نگهداری برخی حیوانات از جمله سگ و گربه در بعضی از آپارتمان ها اشاره می کند و می گوید: متاسفانه امروزه علاوه بر وجود تمام مشکلات آپارتمان نشینی نگهداری از سگ و گربه درآپارتمان ها به معضل جدیدی تبدیل شده است.

خانم رضایی که یک کارمند بازنشسته است گفت: افرادی که در یک مجتمع با فاصله یک دیوار از هم زندگی می کنند باید بداند که احترام به حقوق دیگران از ضرورت های آپارتمان نشینی است.

وی با بیان اینکه افرادی که در برج ها و مجتمه های مسکونی زندگی می کنند به لحاظ مکانی بسیار نزدیک ولی از نظر عاطفی از هم دوراند گفت: یکی دیگر از مشکلات آپارتمان نشین ها، تغییر مکررهمسایه ها است چرا که افراد اجاره نشین ناگزیراند هر سال تغییر مکان دهند لذا علاقه مند به برقرار ارتباط با همسایگان خود نیستند.

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان همدان با اشاره به بحث«تأخر فرهنگی» گفت: تأخر فرهنگی به حالتی گفته می شود که بخش ها و عناصر فرهنگی یک پدیده دیرتر از بخش های مادی آن وارد زندگی مردم شود.

محمد سروری ادامه داد: در خصوص موضوع آپارتمان نشینی ما با پدیده " تأخر فرهنگی " مواجه هستیم زیرا فرهنگ همواره در حال تغییر است و این تغییر حتی در جوامع کم تحرک نیز به مرور زمان اتفاق می افتد.

وی با بیان این مقدمه افزود: آنچه که اهمیت دارد این است که الگو های فرهنگی جامعه همچون نهاد ها؛ صدا و سیما، مطبوعات، شهرداری ها، خانه های فرهنگ و... از مجموعه ای از الگو های فرهنگی تشکیل شده است لذا زمانی که در بخشی از فرهنگ تغییری ایجاد  می شود قائدتا باعث بروز تغییر در سایر قسمت ها نیز خواهد شد بنا براین باید سعی شود با کاهش تنش های به وجود آمده در حوزه فرهنگ آن را به سمت تطابق و تعادل پیش برد هرچند که این تعادل سریع بروز پیدا نمی کند.

سروری با اشاره به قدمت 44 ساله آپارتمان نشینی در همدان گفت: آپارتمان نشینی تقریبا از سال 1350 در این استان آغاز شده است که متاسفانه هنوز در بعضی قست ها داری نقاط ضعف می باشد و برای رسیدن به یک پارچگی فرهنگی در این زمینه باید همت کرد.

عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان همدان با بیان اینکه آپارتمان از دوقسمت سخت افزاری (مصالح) و نرم افزاری( نوع تعامل و همسایه ها با یکدیگر ) ایجاد شده است افزود: برای از بین بردن مشکلات آپارتمان نشینی باید دید در سطح جهان چه تدبیر هایی اندیشیده شده و است و چگونه بخش سخت افزار را به نرم افزار آن پیوند زده اند.

وی توجه و کندو کاو  در سبک زندگی کشور های اسلامی که شرایطی مشابه با کشور ایران را دارند از جمله راهکار ها  دانست و تصریح کرد: علم عمران، معماری، شهر سازی و ... در بحث آپارتمان نشینی دخالت دارد  لذا لزوم توجه انبوه سازان به استانداردهای آپارتمان سازی از مسائل مهم است.

این جامعه شناس با اشاره به اینکه بخشی از مشاجراتی  که مابین ساکنان یک مجتمع رخ می دهد از عدم آگاهی افراد نشات می گیرد تصریح کرد: در یک ساختمان  که افراد با فرهنگهای متفاوت و شیوه های مختلف زندگی دور هم جمع می شوند به طور میانگین 30 تا 40 خانم حضور دارد که با برگزاری دوره های آموزشی فرهنگ شهروندی با تقویت فرهنگ همیاری و همکاری می توان آرامش را به ساکنان آپارتمان ها بازگرداند.

وی تاکید می کند: فرهنگ اصیل ایرانی مبتنی بر آپارتمان نشینی نیست و به دلیل کوتاه بودن عمر آپارتمان نشینی در کشور نه تنها زندگی آپارتمان نشینی در بین مردم فرهنگ سازی نشده بلکه زمینه های مناسب برای بسترهای فرهنگی در این زمینه نیز فراهم نشده است.

خلاصه کلام اینکه امروزه، زندگی آپارتمان نشینی به امری  اجتناب ناپذیر مبدل شده اما اگر یک همت عمومی به کار گرفته شود و تمام اقشار و نهادهای مختلف از جمله صدا و سیما، مطبوعات، شهرداری ها، خانه های فرهنگ و... در آشنا ساختن شهروندان، حقوق شهروندی و رعایت آن در خصوص آپارتمان نشینی و همچنین ترویج مشارکت کنند با وجود تفاوتهای زندگی آپارتمان نشینی با سبک زندگی سنتی، امید است  که گام موثری در تمدن سازی نوین اسلامی برداشته شود.