به گزارش نافع، به نقل از زنگ اول، تعدادی از بچه ها سراغ کلاس های آموزشی می روند، بعضی ها کلاس های ورزش را انتخاب می کنند اما خیلی از بچه ها تکلیفشان با خودشان مشخص نیست و برنامه ای برای چگونه گذراندن این ایام ندارند، در این بین، مکان هایی مثل قهوه خانه ها در کمین آنها هستند تا دودهایی را به خورد ریه هایشان دهند.
با نگاهی گذرا در قهوه خانه های شهر شاهد حضور جوانان و نوجوانانی هستیم که هیچ برنامه و هدفی در روزهای تابستان ندارند... قهوه خانه هایی که این روزها با خانه تکانی هایشان در مدلی شیک حکم کافه را پیدا کرده اند، نیم ساعتی از وقت افطار گذشته، جمعیت زیادی در کافه حضور دارند که بیشترشان جوانان و نوجوانانی هستند که انگار مدت ها است با قلیان دمخور شده اند... امیر حسین 16 ساله اولین کسی است که حاضر به مصاحبه می شود.
او با ولع خاصی دود را در سینه حبس کرده و در یک آن تمام دودها را بیرون می دهد و می گوید: اوقات فراغت به نظر من تعریفی ندارد، وقتی می بینی کلاس ها هزینه بالایی دارند، وقتی می بینی پدرت کارگر است و هزینه شکم خانواده اش را به زور در می آورد تعطیلات تابستان برایت جهنم می شود.
این دانش آموز دبیرستانی ادامه می دهد: خودم هم می دانم دود بد است، سیگار بد است و اینها هزار و یک بیماری دارند ولی به نظر شما چه باید کرد، وقتی دخلمان به خرجمان نمی رسد.

آرمین هم که بی میل نیست در گفتگوی ما شرکت کند با لبخند صحبت های دوستش را کامل می کند: این کلاس رفتن ها برای ما نیست تا مرفهان جامعه هستند ما را چه به کلاس شنا، زبان و سوارکاری.
او ادامه می دهد: روزها خیابان ها را متر می کنیم و شب ها هم اینجا با بچه ها جمع می شویم.

کمی آن طرف تر پسری کم سن و سال تر از بقیه نظرم را به خود جلب می کند، به طرفش می روم قبل از اینکه بخواهم از او سوالی بپرسم، فردی که در کنارش نشسته با ناراحتی می گوید: اینکه الان اینجا هستیم دلیل بر بی پولی نیست، از کلاس هایی که واقعا حرفی برای گفتن ندارد خوشمان نمی آید، بیشتر شعاری هستند تا عملی.
او که بعدا می فهمم اسمش رادمهر است و پشت کنکوری، می گوید: شما بگویید چه کنیم، قلیان فقط برای تفریح است، قرار نیست همنشین دائمی ما باشد.
افشین همان پسر کم سن و سال هم در ادامه صحبت های دوستش می گوید: اگر قلیان بد است چرا همه جا هست، اگر مسئولان واقعا کاربلد هستند چرا اقدامی برای جمع کردنش نمی کنند.
او ادامه می دهد: اینکه ما مدام فریاد بزنیم قلیان بد است، دود بد است، نکشید چه دردی را دوا می کند.
افشین که 14 سال بیشتر سن ندارد، اضافه می کند: مسئولان اماکن تفریحی و ورزشی را در سطح شهر زیاد کنند.
او پکی به قلیان می زند و در حالی که سرفه می کند، همزمان می گوید: هیچ وقت تابستان را دوست نداشته ام و به نظرم اوقات فراغت مساوی با اوقات بطالت است.

در حاشیه این گفتگوها به سراغ احمد نوابی یکی از جامعه شناسان رفتیم و با او گفتگویی را ترتیب دادیم که در ادامه می آید.

باید برای اوقات فراغت دانش آموزان سرمایه گذاری کرد

احمد نوابی در گفتگو با خبرنگار زنگ اول گفت: اوقات فراغت موضوعی کوچک نیست که بتوان به راحتی از کنار آن گذشت.
این جامه شناس با انتقاد از مسئولان ادامه داد: با ساخت چند ورزشگاه و فرهنگسرا و کانون که نمی شود اوقات فراغت این همه دانش آموز را پر کرد، آن هم جاهایی که قیمت کلاس هایش بالاست.
نوابی اظهار داشت: نوجوانان ما این روزها به جای رفتن به این مکان ها ترجیح می دهند در جاهایی باشند که ارزان تر است و به خاطر همین سر از قهوه خانه ها و کافه ها در می آورند و در نهایت همنشین قلیانی می شوند که سراسر درد است.
او به گران بودن برخی کلاس ها اشاره کرد و گفت: باید کمی هم به فکر قشر ضعیف و متوسط جامعه بود چرا نباید برای اوقات فراغت آینده سازان جامعه سرمایه گذاری کنیم.
نوابی اضافه کرد: جامعه شناسان در بررسی های خود می گویند اگر یک دلار در راه اوقات فراغت نسل جوان به کار ببریم، بیشتر از هزار دلار سود می کنیم.
او ادامه داد: از وقت طلایی جوانان باید بهره برداری کرد چون بعدها این سرمایه گذاری جواب می دهد، جوانی که قهوه خانه را اوقات فراغت خود می داند در آینده قطعا جوان سالمی نخواهد بود.

بالأخره اوقات فراغت هم مثل تابستان های سال های گذشته تمام می شود و باز روز از نو و روزی از نو... حرف های ناگفته بسیاری در این زمینه وجود دارد که مجال گفتنش نیست اما مسئولان کمی به خود بیایند که مبادا روزی اوقات فراغت در واژه در جا بزند و از آن چیزی نماند جز بطالتی که تنها در گزارش عملکرشان خلاصه می شود...!

انتهای پیام/ح