غروب غربت، در لابه‏ لای دقیقه ‏های خاکی بقیع قد می‏ کشد. مدبنه با التهاب به مدار پرواز کبوتران دست می ‏برد تا مردم، آیه‏ های زخمی نشناختنت را به دوش بکشند و عذر نیاورند.