به گزارش نافع، چندی پیش برای تهیه گزارش از اردوهای جهادی در یکی از روستاهای به شدت محروم شهرستان بهار راهی روستای دولت‌آباد شدیم؛ حین تهیه گزارش زنی سراسیمه به ما مراجعه کرد و تقاضای تهیه گزارش از فرزند معلولش را داشت، ما نیز دعوت او را پذیرفته، به منزلش مراجعه کردیم و با فرزند معلول این زن ملاقاتی داشتیم.

محمدامین، 15 ساله با جثه کوچک همچون کودکی 6 ساله به نظر می‌رسید که قادر به صحبت کردن و حرکت نبود؛ مادر محمدامین علت معلولیت فرزندش را وقوع اتفاقی در دوران بارداریش عنوان کرد که باعث معلولیت ذهنی و جسمی محمدامین به طور مادرزادی شده بود.

بیشترین مشکل این مادر تهیه غذا و پوشاک بچه برای محمد امین بود که گرانی‌های اخیر نیز موجب دو چندان شدن سختی نگهداری از یک فرزند معلول برای این خانواده شده بود؛ مادر محمدامین سرنگی را که از طریق آن شیر خشک مخصوصی به فرزندش می‌خوراند را نیز نشان داد و از هزینه بالای شیر خشک تجویزی دکتر و هزینه بالای پوشاک بچه سخن گفت.

با یک حساب سرانگشتی هزینه شیرخشک محمدامین، به ماهانه حدود 600 هزار تومان و هزینه پوشاک بچه نیز ماهانه یک‌میلیون و 200 هزار تومان می‌رسید و برای این خانواده که در یک روستای محروم زندگی می‌کنند این رقم، هزینه بسیار بالایی بود.

مادر محمدامین در میان بغض‌هایش از کمک‌های بعضی مسئولان و دلسوزان و از وعده‌های بی‌نتیجه برخی افرادی که تنها برای آنها هزینه آفرین بوده، سخن گفت و خواستار کمک به فرزند معلولش شد.

از صحبت‌های این زن جوان فیلم کوتاهی با کمترین امکانات تهیه کرده و در شبکه اجتماعی منتشر کردیم تا شاید دلسوزی، کمک حال این خانواده شود که خوشبختانه در کمتر از یک هفته چندین نفر تماس گرفتند و خواستار کمک به این خانواده شدند.

پایگاه شهید برونسی قشر کارگری و پایگاه شهید مهری از کارخانه محصولات شوینده رایش اولین گروه‌هایی بودند که برای کمک به این خانواده اعلام آمادگی کردند و قول تأمین غذای یک ساله محمدامین را دادند.

تاسوعای حسینی بار دیگر راهی این روستا شدیم و شیرخشک یک ماهه محمدامین به همراه چند بسته کمکی دیگر را به این خانواده تحویل دادیم و مقرر شد که هر ماه کمک‌های لازم به این خانواده تحویل داده شود؛ پدر و مادر محمدامین از این کمک‌ها بسیار خوشحال شدند و از افراد حمایت کننده تشکر کردند.

در پایان، گشتی در روستای دولت‌آباد زدیم و از منازل آن بازدید کردیم، متأسفانه این روستا یکی از محروم‌ترین روستاهای شهرستان بهار است که خانه‌های بسیار فرسوده دارد و از لحاظ بهداشتی وضعیت مناسبی ندارد و هر روز به دلیل مهاجرت از جمعیت آن کم می‌شود.

 طی چند سال اخیر به این روستا رسیدگی شده اما کافی نیست و به طور حتم پای صحبت هر یک از اهالی روستا که بنشینیم دلی پر درد از محرومیت‌هایشان دارند؛ امیدواریم مسئولان بیش از پیش به چنین روستاهایی رسیدگی کنند تا کمتر شاهد درد و رنج محرومیت اهالی اینگونه روستاها باشیم.

انتهای پیام/ک